SCP-5733 : ใบมีด เสียงกรีดร้อง และภาพตัดไปที่ฉากสีดำ

SCP-5733 คือเทปคลาสเซต วีเอชเอส ที่บันทึกภาพยนตร์สองขวัญเรื่อง “การกลับมาของนักเชือดชานเมือง” อำนวยการสร้างโดย “คริสตัล เอลมม์ โพรดักชั่นส์” ในปี 1983 ตามปกบนกล่อง แต่ทว่าไม่มีประวัติและรายละเอียดของบริษัทที่อำนวยการสร้างและนักแสดงเลย

ในส่วนเนื้อเรื่องของภาพยนตร์นั้น ตัวละครหลัก เฮลเทอร์ แคมม์แบลล์2 กำลังจะจัดปารตี้ที่บ้านของเธอ ที่อยู่บริเวณซอยทางตัน3 ของชานเมือง เพราะว่าผู้ปกครองของเธอไปทำธุระต่างเมือง วันที่จัดปารตี้นั้นบังเอิญเป็นวันเดียวกับวันครบรอบ 10 ปี ของการสังหารหมู่ในบริเวณซอยทางตันเดียวกัน – ซึ่งเฮลเทอร์จะรับรู้ถึงข้อเท็จจริงนี้ในช่วงหลังของภาพยนตร์. บุคคลที่กระทำการสังหารหมู่นั้นเป็นปริศนา แต่ถูกเรียกกันว่า “นักเชือดชานเมือง” โดยชาวเมืองและสื่อหลังจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น

ระหว่างปารตี้นั้น “นักเชือดชานเมือง” ( SCP-5733-1) ได้กลับมายังที่ซอยทางตัน และเหมือนภาพยนตร์สยองขวัญสมัยใหม่ทั่วไป ได้ทำการแอบตามและฆ่าเพื่อนทั้ง 5 คนที่เฮลเทอร์ชวนมารวมงานปารตี้และตำรวจที่มาตรวจตราทางตันตามหน้าที่ ตัวตนของ SCP-5733-1 นั้นเป็นปริศนาตลอดทั้งภาพยนตร์ SCP-5733-1 นั้น พวกนั้นสวมใส่ผ้ากระสอบสีดำครอบหัว ชุดหลวมๆสีดำ และไม่มีการปริปากพูดประโยคใด ๆ ตลอดทั้งเรื่อง

ความผิดปกติของ SCP-5733 นั้นจะเริ่มปรากฏขึ้นในตอนนาทีที่ 97 ของภาพยนตร์ ในตอนนาทีที่ 95 เฮลเทอร์ค้นพบศพเพื่อนๆของเธอกองระเกะระกะในห้องนั่งเล่น SCP-5733-1 จะปรากฏตัวขึ้นในอีกฝากของห้อง และเริ่มวิ่งไล่เฮลเทอร์ ทำให้ต้องเฮลเทอร์วิ่งลงไปที่ห้องใต้ดินของบ้านและล็อคประตูทางเข้า หลังจากที่รู้สึกว่าปลอดภัยแล้ว เฮลเทอร์จะหันมามองที่กล้องและจะพูดประโยคที่แตกต่างกันออกไปแต่ความหมายคือ

“เฮ้ย คุณนะ ฉันไม่รู้จักคุณหรอกน่ะ และก็ไม่รู้ด้วยว่าทำไมคุณถึงนั่งดูอยู่เฉยๆโดยที่ไม่ทำอะไรเลย แต่ฉันขอร้องละ ได้โปรดเถอะ ช่วยฉันออกไปจากที่นี่ที ฉันต้องทำอะไรเพื่อนที่จะรอดได้ละ?”4

ต่อจากนี้ผู้ที่ชม SCP-5733 อยู่จะสามารถพูดคุยกับเฮลเทอร์ได้โดยตรง(นับแต่จากนี้ไป SCP-5733-2) และให้คำแนะนำในการเอาชีวิตรอดจาก SCP-5733-1 ภาพยนตร์ต่อจากนี้จะขึ้นกับบทสนทนา ที่มีต่อ SCP-5733-2

SCP-5733-2 จะสนทนากับผู้ชมก็ต่อเมื่อหัวข้อนั้นเกี่ยวของกับการเอาชีวิตรอดเท่านั้น ในกรณีที่ผู้ชมเมินเฉยต่อ SCP-5733-2 หรือพยายามที่จะพูดคุยถึงเรื่องอื่นที่นอกเหนือไปจาก SCP-5733-15 เฮลเทอร์จะเดินขึ้นบันไดชั้นใต้ดินไปแบบสิ้นหวังและยอมแพ้ ปลดล็อคและเปิดประตู ซึ่งจะเจอกับ SCP-5733-1 รออยู่ ภาพยนตร์จะตัดไปที่ฉากสีดำและ SCP-5733 จะเด้งตัวออกจากเครื่องเล่นที่เล่นอยู่ทันที

เมื่อมีการตรวจสอบ SCP-5733 ค้นพบว่า มีรันไทม์อยู่ที่ 97 นาที จบลงช่วงที่ SCP-5733-2 ล็อคตัวเองอยู่ในห้องใต้ดิน ก่อนที่จะเริ่มบทสนทนากับผู้ชม

ถึงแม้ว่าจะมีการทดลองอย่างบ่อยครั้ง SCP-5733-2 ก็ยังไม่สามารถหลบหนีจาก SCP-5733-1 ได้เลย เหมือนทว่า SCP-5733-1 จะสามารถรับรู้ได้ล่วงหน้าว่าคำแนะนำต่าง ๆ ของผู้ชมนั้นว่าเป็นอย่างไรบ้าง และใช้ความรู้ที่ว่านั้น ทำลายความพยายามที่จะหลบหนีต่าง ๆ

การทดลองข้างล่างทั้งหมดนั้นถูกควบคุมและดูแลโดย นักวิจัยหลัก ดาริโอ เอ คาร์เพนเตอร์

การทดลอง 001

D-1973

D-1973 ถาม SCP-5733-2 ว่ามีรถหรือเปล่า หล่อนตอบสนองว่ามี D-1973 จึงบอกให้ SCP-5733-2 แอบย่องขึ้นข้างบน หากุญแจรถ หนีออกไปทางประตูหลัง และขับหนีออกไป “ให้ไกลที่สุดเท่าที่จะทำได้”

SCP-5733-2 ค้นพบกญแจรถและสามารถหลบหนีออกไปทางประตูหลังได้สำเร็จโดยไม่พบ SCP-5733-1 แต่ทว่า เมื่อเธอไปถึงรถ กลับพบว่ายางรถยนต์ถูกฟันจนแบน เธอเริ่มตื่นตระหนก D-1973 จึ้งบอกให้เธอหาอะไรมาพังกระจกรถของเพื่อนบ้านเพื่อเปิดประตู หลังจากการโน้มน้าวอยู่สักพัก SCP-5733-2 ทำตามที่ว่า และ D-1973 ได้บอกวิธีการจัมม์สตาร์รถยนตร์ด้วยการเชื่อมสายไฟ

หลังจากที่รถยนตร์สตารท์ติด SCP-5733-2 หัวเราะและเริ่มขับรถออกไป แต่ในขณะที่เธอกำลังจะเลี้ยงออกจากซอยทางตัน SCp-5733-1 ยันตัวขึ้นจากที่ที่แอบซ่อนบริเวณเบาะด้านหลัง และกวัดแกว่งมีดไปมา SCP-5733-2 กรีดร้อง ก่อนที่ภาพจะตัดไปที่ฉากสีดำ

การทดลอง 002

D-1994

D-1994 บอกให้ SCP-5733-2 ไปเอาปืนลูกซองของพ่อเธอ ที่ปรากกฎในตอนนาทีที่ 15 ของ SCP-5733 และใช้มันกำจัด SCP-5733-1

SCP-5733-2 แอบขึ้นไปที่ห้องนอนของพ่อแม่เธอและค้นหาปืนลูกซองจนเจอ ณ จุดนี้ กล้องแพนไปที่ SCP-5733-1 ยืนอยู่ตรงประตูห้องนอน SCP-5733-2 เล็งปืนขึ้นและลั่นไก แต่ไม่มีอะไรเกิดขึ้นเพราะว่าปืนลูกซองไม่มีกระสุนบรรจุ SCP-5733-1 ยกมือขวาที่กำอยู่ขึ้นมา แบมือออก กระสุนลูกซองหลายๆลูกค่อยๆหล่นออกจากมือ SCP-5733-1 กวัดแกว่งมีดทำครัวและค่อยเข้าใกล้ SCP-5733-2 SCP-5733-2 กรีดร้อง และภาพตัดไปที่ฉากสีดำ

การทดลอง 003

D-1958

D-1958 บอกกับ SCP-5733-2 ว่าความพยายยามเอาชีวิตรอดต่อ SCP-5733-1 นั้นไร้ประโยชน์ และให้ใช้กรระไกรตัดหญ้าที่อยู่ในห้องใต้ดินเพื่อฆ่าตัวตาย

SCP-5733-2 ตอบโต้ว่านั้นไม่ใช่ทางเลือก ก่อนที่จะเริ่มร้องไห้ หลังจากผ่านไป 10 นาที SCP-5733-2 ลุกขึ้นยืน เดินขึ้นไปบนบันไดและเปิดประตูชั้นใต้ดิน SCP-5733-1 ยืนรออยู่ข้างนอกประตู และภาพตัดไปที่ฉากสีดำ

การทดลอง 011

ผู้ช่วยนักวิจัย เฟลิซ่า เบกเกอร์6

หลังจากบทสนทนากับ SCP-5733-2 เกี่ยวกับสภาวะจิตใจและทักษะของเธอ ดร.เบกเกอร์เชื่อว่าทางออกที่ดีที่สุดคือหาทางขอความช่วยเหลือจากผู้อื่น ดร.เบกเกอร์แนะนำให้ SCP-5733-2 ไปตามบ้านหลังต่าง ๆ ที่อยู่ในบริเวณซอยทางตัน เพื่อหาเพื่อนบ้านที่สามารถช่วยเหลือเธอได้

SCP-5733-2 แอบหนีออกจากชั้นใต้ดินและบ้านโดยไม่มีอุบัติเหตุใด ๆ และไปที่บ้านของ คุณลูมิส เพื่อนบ้านข้างๆ เมื่อไปถึง SCP-5733-2 พบว่าคุณลูมิสและบุคคลข้างๆ ที่เธอเชื่อว่าเป็นภรรยากำลังนอนหลับอยู่บนเตียง หลังจากความพยายามที่ปลุกคุณลูมิสนั้น SCP-5733-2 พบว่าเขาได้ตายไปแล้ว โดยถูกมีดปาดเข้าที่ลำคอ ใน ขณะเดียวกันบุคคลข้างๆก็โยกตัวขึ้น ดึงเอาผ้าที่คลุมตัวออกและพบว่าเป็น SCP-5733-1 มาตลอด SCP-5733-2 กรีดร้อง และภาพตัดไปที่ฉากสีดำ

การทดลอง 015

ผู้ช่วยนักวิจัย นิก แองลุนด์-ดาสเคอวิซซ์

ดร. แองลุนด์-ดาสเคอวิซซ์ อธิบายให้ SCP-5733-2 ฟังว่าเขาทำกับองค์กรที่อาจจะสามารถช่วยเธอได้ และเธอควรโทรไปขอความช่วยเหลือจากโทรศัพท์บ้าน เขาให้เบอร์โทรศัพท์ฉากหน้าของสถาบันที่ทำงานในปี 1983 ให้กับ SCP-5733-2

SCP-5733-2 ออกไปจากห้องใต้ดินและไปที่ห้องครัวซึ่งเป็นที่ที่มีโทรศัพท์บ้าน เมื่อไปถึง SCP-5733-2 พบว่าโทรศัพท์นั้นถูกทำลาย และพบแผ่นกระดาษโน้ตถูกมีดปักไว้บนกำแพง และดูเหมือนจะถูกเขียนไว้ด้วยเลือด SCP-5733-2 อ่านเสียงดังและหยิบแผ่นกระดาษโชว์ให้กล้องดู พร้อมถาม ดร. แองลุนด์-ดาซเคอวิซซ์ ว่ามันแปลว่าอะไร ข้อความบนกระดาษอ่านได้ว่า “ สิ่งที่เป็นสถาบันหลักของที่นี่คือความกลัว” แต่ก่อนที่เขาจะได้ตอบ เขาเตือน SCP-5733-2 ถึง เงาของ SCP-5733-1 ที่อยู่ข้างหลังเธอ SCP-5733-2 กวัดแกว่งมีดทำครัวอีกอัน SCP-5733-2 กรีดร้อง และภาพตัดไปที่ฉากสีดำ

การทดลอง 017

เจ้าหน้าที่ภาคสนาม มัลคอล์ม พลีซาซ์น และ เจ้าหน้าที่ภาคสนาม โดนัลด์ แมคโดเวลล์

เหน้าที่ภาคสนามทั้งสองคนถูกเลือกมาเพราะว่า ความรู้และความสามารถ ในการต่อสู้ระยะประชิดและการต่อสู้มือเปล่า พวกเขาแนะนให้ SCP-5733-2 ค้นหาเสบียงในห้องใต้ดินเพื่อตรวจสอบดูว่าเธอจะอยู่ข้างล่างได้นานเพียงใด หลังจากค้นพบว่า มีปริมาณอาหารและน้ำจำนวนพอสมควร เจ้าหนาที่ทั้งสองจึงเริ่มต้นการสอนทักษะการต่อสู้ระยะประชิดและการต่อสู้มือเป่าให้กับ SCP-5733-2

SCP-5733-2 สามารถอยู่ในชั้นใต้ดินเป็นเวลา 112 ชั่วโมง ก่อนที่เสบียงจะหมด7 ในช่วงเวลานั้น พลีซาซ์นและแมคโดเวลล์สอนทักษะการต่อสู้มือเปล่าและระยะประชิดเบื้องต้น ทั้งสอนคนผลัดกันสอน และในช่วงเวลาที่ SCP-5733-2 นั้นพักนอนหลับ จะมีเจ้าหน้าที่หนึ่งคนตื่นอยู่เพื่อเฝ้าระวัง SCP-5733-1

SCP-5733-2 ออกจากห้องใต้ดินและเดินไปที่ประตูหน้าบ้าน ที่นั้นเธอได้พบกับ SCP-5733-1 ซึ่งรออยู่ ทั้งคู่ได้ทำการต่อสู้กันด้วยมือเปล่าไปทั่วทั้งบริเวณบ้านเป็นเวลา 23 นาที SCP-5733-2 นั้นสามารถใช้ทักษะที่ถูกเจ้าหน้าที่ทั้งสองสอนได้อย่างดีเยี่ยม และช่วงท้ายสามารถน็อค SCP-5733-1 ลงไปนอนกับพื้นได้

SCP-5733-2 หยิบแท่งเชิงเทียนที่อยู่ในบริเวณโต๊ะทานข้าว และจะใช้มันเพื่อโจมตี SCP-5733-1 ในขณะนี้ทั้งเธอแล้วเจ้าหน้าที่ต่างแสดงความดีใจและยินดีให้กัน ในขณะที่เธอยกแท่งเชิงเทียนเหนือหัวของเธอ กล้องแพนไปที่มุมแสดงให้เห็นถึง SCP-5733-1 ตัวที่สองที่ค่อยๆ ย่องและพุ่งเข้ารวบเธอทางด้านหลัง และภาพตัดไปที่ฉากสีดำก่อนที่ SCP-5733-1 จะถึงตัว8

การทดลอง 028

เจ้าหน้าที่ภาคสนาม ทิลด้า-โจอัน เบนเนทท์

คำแนะนำ: เจ้าหน้าที่เบนเนทท์ถูกเลือกมาเพราะ ความรู้และทักษะด้านเวทมนตร์ระดับสูง เจ้าหน้าที่เบนเนทท์ได้สอน SCP-5733-2 เกี่ยวกับวิธีการใช้เวทมนตร์ระดับเบื้องต้นในการโจจมตีและการป้องกัน หลังจากผ่านไปหลายชั่วโมง SCP-5733-2 สามารถร่ายเวทมนตร์ป้องกันเบื้องต้นและเวทมนต์รธาตุระดับต่ำได้

SCP-5733-2 หลบหนีไปได้ถึงสวนหน้าบ้านก่อนพบเจอกับ SCP-5733-1 ที่กำลังกวัดแกว่งมีดไปมาและค่อยเดินเข้าหาเธอ ด้วยคำแนะนำของเจ้าหน้าที่เบนเนทท์ SCP-5733-2 ร่ายเวทมนตร์ป้องกัน SCP-5733-1 พุ่งเข้าโจมตี SCP-5733-2 ตี่มีดกระเด็นออกจากตัวเธอและหลุดจากมือของ SCP-5733-1 ซึ่งเป็นผลจากเวทมนตร์ป้องกัน SCP-5733-2 จึงสวนด้วยการร่ายเวทมนต์สายลม ซึ่งพลัก SCP-5733-1 ให้กระเด็นออกไปจากตัวเธอ

SCP-5733-2 ได้ฉวยโอกาสนี้และเริ่มวิ่งไปที่ถนน SCP-5733-1 วิ่งไล่ตาม และใช้ทักษาะที่ไม่เคยปรากฏในการทดลองครั้งอื่น ด้วยการใช้เวทมนตร์หยุดนิ่งสะกด SCP-5733-2 ให้อยู่กับที่และขยับร่างกายไม่ได้ และ SCP-5733-1 ร่ายเวทมนตร์อันเชิญ เรียกมีดทำครัวกลับมาอยู่ในมืออีกครั้ง SCP-5733-2 พยายามที่จะกรีดร้องแต่ทว่าไม่สามารถทำได้ และภาพตัดไปที่ฉากสีดำ

หลังจากกการพิจารณาการทดลองที่ผ่านมา หัวหน้านักวิจัยหลักของ SCP-5733 ดร. คาร์เพนเตอร์ ตัดสินใจวางแฟนการทดลองโดยมีตัวเขาเองเป็นผู้ลงมือ

ในการเตรียมการสำหรับการทดลอง ดร.คาร์เพนเตอร์ได้สั่งให้ผู้ช่วยวางแผนทุกทางที่สามารถเป็นไปได้ที่ SCP-5733-2 จะสามารถหลบหนีไปจาก SCP-5733-1 ซึ่งแบ่งออกหมวดหมู่ได้ดังนี้

• ควรหยิบอะไรไปจากห้องใต้ดิน

• ที่ที่ควรไปหลังจากออกจากห้องดิน

• วิธีการหลบหนีออกจากบ้าน

• วิธีการหลบหนีออกจากบริเวณซอยทางตัน

ในแต่ละหมวดหมู่นั้น มีตัวเลือกความเป็นไปได้ทั้งหมดอย่างน้อย 20 ตัวเลือก และไม่ว่าในกรณีใด ๆ ห้ามปรึกษาและห้ามให้ ดร.คาร์เพนเตอร์รับรู้เด็ดขาดถึงตัวเลือกเหล่านั้น ในวันที่มีการทดลอง ตัวเลือกเหล่านั้น จะถูกพิมพ์และจัดแบ่งในถ้วยพลาสติก ตามหมวดหมู่ข้างต้น และเพิ่มเติมคือการ์ด 3 ใบ ที่เขียนไว้ว่า “หน้า” “ลำตัว” และ “ขา” ในวันที่ทำการทดลอง ดร.คาร์เพนเตอร์จะทำการดู SCP-5733 และในตอนนาทีที่ 95 2 นาทีก่อนความผิดปกติจะเริ่มขึ้น ผู้ช่วยวิจัยจะวาง ถ้วยทั้ง 4 ใบ ไว้ข้างหน้า รวมทั้ง การ์ด ทั้ง 3 ใบ แบบคว่ำหน้า

การทดลองครั้งสุดท้าย

ผู้ทดลอง: ดาริโอ คาร์เพนเตอร์

คำแนะนำ: ดร.คาร์เพนเตอร์บอกกับ SCP-5733-2 ว่าเขาจะทำการเลือกแผนการแบบสุ่ม และจำเป็นอย่างมากที่ตัวเธอเองจะทำตามคำสั่งนั้นตามทุกตัวอักษร

คำแนะนำ – ควรหยิบอะไรไปจากห้องใต้ดิน: หลังจากเบนสายตาสักพัก ดร.คาร์เพนเตอร์ ล้วงมือลงไปในถ้วยแรก หลังจากนั้นเขาบอกให้ SCP-5733-2 เอากรรไกรตัดหญ้าที่อยู่ในห้องใต้ดินมาเป็นอาวุธและเดินขึ้นบันไดออกไปจากห้องใต้ดิน

ผลลัพธ์: SCP-5733-2 คว้ากรระไกรตัดหญ้ามาถือไว้และเริ่มเดินขึ้นบันไดไปอย่างไม่มีขอโต้แย้ง

คำแนะนำ - ที่ที่ควรไปหลังจากออกจากห้องใต้ดิน: ดร.คาร์เพนเตอร์เลือกความเป็นไปได้จากถ้วยที่สอง และบอกกกับ SCP-5733-2 ว่า ให้เธอเดินขึ้นไปที่ห้องนอนด้านบนและเดินกลับลงมาที่ห้องทางข้าว

ผลลัพธ์: SCP-5733-2 ทำตามคำสั่งที่ได้รับ ไม่ปรากฏการมีอยู่ของ SCP-5733-1 ณจุดนี้ของการทดลอง

คำแนะนำ – วิธีการหลบหนีออกจากบ้าน: ดร.คาร์เพนเตอร์ หยิบตัวเลือกความเป็นไปได้จากถ้วยที่สาม และบอกกับ SCP-5733-2 ว่าให้วิ่งขึ้นไปข้างบน ไปยังห้องน้องพ่อแม่ของเธอและปีนออกจากหน้าต่างไปยังหลังคาและกระโดดลงไปยังสวน

ผลลัพธ์: SCP-5733-2 ทำตามคำสั่งที่ได้รับ ยังคงไม่ปรากฏการมีอยู่ของ SCP-5733-1 ณ จุดนี้ของการทดลอง

คำแนะนำ – วิธีการหลบหนีออกจากบริเวณซอยทางตัน: ดร.คาร์เพนเตอร์ เลือกตัวเลือกความเป็นไปได้จากถ้วยที่สี่ เขาบอกกับ SCP-5733-2 ว่าให้กระโดดข้ามรั้วไปยังบ้านข้างๆ หาทางไปที่บริเวณหน้าบ้าน และวิ่งไปตามถนนจนกว่าจะเจอความช่วยเหลือ

ผลลัพธ์: SCP-5733-2 ทำตามคำสั่งที่รับ และสามารถหาทางไปถึงถนนที่นำไปสู่ทางออกจากบริเวณซอยทางตันได้ และเธอวิ่งไปตามถนนอย่างรวดเร็ว หลังจากนั้นกล้องก็เพนไปที่บริเวณประตูหน้าบ้านของSCP-5733-2 พบ SCP-5733-1 กระแทกประตูหน้าบ้านออกมา SCP-5733-2 วิ่งหนีต่อไป แต่ SCP-5733-1 ไม่ได้วิ่งไล่ตาม

SCP-5733-2 เริ่มแสดงความดีใจ ดร.คาร์เพนเตอร์ถามว่าอีกไกลแค่ไหนจะถึงสถานีตำรวจ SCP-5733-2 บอกว่าเธอไม่รู้ แต่พวกเราสองคนจะต้องหาจอแน่นอน ถนนบริเวณทางออกจากซอยทางตันนั้น ไม่มีที่อยู่อาศัยรอบข้างมีเพียงต้นไม้และเสาไฟฟ้าไม่กี่ต้น

SCP-5733-2 วิ่งต่อไปอีกประมาณ 20 นาที ก่อนที่เธอจะหยุดพักเพื่อหายใจ ณ จุดนี้ต้นไม้เริ่มน้อยลงและมีเพียงแค่ความมืดรอบข้าง

SCP-5733-2 เดินต่อไปอีก 5 นาที ต้นไม้ข้างถนนนั้นหายไปหมดแล้ว บริเวณรอบข้างถนนนั้นมีแต่ความมืดสนิท ดร.คาร์เพนเตอร์ถาม SCP-5733-2 ว่าเธอเห็นอะไรนอกบริเวณถนนหรือไม่ เธอตอบว่าไม่ ดร.คาร์เพนเตอร์จึงสั่งให้ SCP-5733-2 ถอดสร้อยข้อมือออกและขว้างออกไปจากถนน หลังจากที่สร้อยข้อมือลอยข้ามเส้นถนนและคามมืดมิด สร้อยข้อมือก็หายไปและไม่สามารถมองเห็นได้อีก

SCP-5733-2 ถาม ดร.คาร์เพนเตอร์ว่าควรทำอย่างไรต่อ ดร.คาร์เพนเตอร์ตอบว่า เธอควรจะเดินต่อไป

หลังจากผ่านไป หนึ่งชั่วโมง เดินไปตามถนนเส้นตรง ระหว่างทางไม่พบสิ่งมีชีวิตใด ๆ บริเวณรอบข้างถนนก็เริ่มมีต้นไม้อีกครั้ง หนาแน่นขึ้นไปตามเวลา สักพักนึง SCP-5733-2 ก็บอกว่าเธอ มองเห็นแสงไฟและบ้านข้างหน้าและเธอเริ่มเดินเร็วขึ้น

เมื่อเธอเข้าใกล้บ้านมากขึ้น SCP-5733-2 เริ่มวิ่งและตะโกนขอความช่วยเหลือ แต่เมื่อเธอไปถึง เธอกลับจำสถานที่ที่ได้ เธอกลับมายังบริเวณซอยตันที่เป็นบริเวณที่อยู่อาศัยของเธออีกครั้ง

ด้วยความตื่นตระหนก เธอถามดร.คาร์เพนเตอร์ ว่ามันเกิดอะไรขึ้น แต่ก่อนที่เขาจะได้ตอบ SCP-5733-1 ก็ปรากฏตัวและเดินเข้ามาใกล้ๆ กวัดแกว่งมีดไปมา ดร.คาร์เพนเตอร์หันไปมองการ์ดสามใบที่คว่ำหน้าอยู่ และหยิบหนึ่งใบขึ้นมาแบบสุ่ม “หน้า” เขาตะโกนให้ SCP-5733-2 ใช้กรรไกรตัดหญ้าเข้าโจมตี SCP-5733-1 บริเวณใบหน้า เธอหลบการโจมตีด้วยมีดของมันและทำการโจมตีสวนกลับสำเร็จ ถุงกระสอบที่คลุมใบหน้าของ SCP-5733-1 ขาดออก

ดร.คาร์เพนเตอร์ หยิบการ์ดใบที่สอง และตะโกนให้โจมตีบริเวณขาของ SCP-5733-1 SCP-5733-2 โจมตีสำเร็จ ทำให้การเคลื่อนไหวของ SCP-5733-1 ต้องหยุดชะงัก ดร.คาร์เพนเตอร์เอื้อมมือไปยังการ์ดใบสุดท้าย ในขณะที่ปลายนิ้วกระทบกับพื้นผิวของการ์ดเขา เขารับรู้ได้ว่าการ์ดมันอ่านว่าอะไรเนื่องด้วยว่ามันคือใบสุดท้าย – “ลำตัว!!!” เขาตะโกนใส่ SCP-5733-2 ให้โจมตีบริเวณท้องของ SCP-5733-1 ให้หาทางแทงเข้าหัวใจหรืออวัยวะสำคัญภายในร่างกาย SCP-5733-2 ทำตาม แต่ SCP-5733-1 สามารถหลบการโจมตีได้ กระชากกรรไกรตัดหญ้าออกไปจากมือของเธอและพลักเธอลงไปนอนกับพื้น

กล้องค่อยๆเอียงขึ้น จาก SCP-5733-2 ที่นอนอยู่พื้นไปที่ใบหน้าของ SCP-5733-1 ที่ถูกปกปิดบางส่วนด้วยถุงกระสอบขาดๆ ดร.คาร์เพนเตอร์เคลื่อนตัวเข้าไปใกล้หน้าจอโทรทัศน์ และจ้องไปที่ SCP-5733-1 ด้วยความที่ถุงกระสอบขาด ทำให้สามารถมองเห็นใบหน้าของ SCP-5733-1 ได้ SCP-5733-1 นั้นจ้องมองตรงมาที่กล้อง และพบว่าใบหน้าของ SCP-5733-1 นั้นเหมือนกับใบหน้าของดร.คาร์เพนเตอร์ทุกอย่าง SCP-5733-2 กรีดร้อง และภาพตัดไปที่ฉากสีดำ