SCP-166 : ซัคคิวบัสวัยทีน

SCP-166 เป็นมนุษย์เพศหญิงชาวยุโรปในช่วงวัยรุ่นตอนปลายที่มีลักษณะคล้ายสัตว์มีกีบ เช่น เขา, กีบเท้า, และหางที่สั้นคล้ายกวางเรนเดียร์ (กวางเรนเดียร์ทั่วไป) แม้จะมีความผิดปกติที่ชัดเจนเหล่านี้ แต่ผลการตรวจ DNA ก็ไม่พบความผิดปกติทางพันธุกรรมใดๆ

ภายในรัศมีสิบห้าเมตรจาก SCP-166 วัตถุสังเคราะห์จะค่อยๆ กลับคืนสู่สภาพดิบที่ยังไม่ผ่านการแปรรูป วัตถุที่มีความซับซ้อนสูง เช่น อุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์หรือยานพาหนะจะเสื่อมสภาพเร็วกว่า โดยส่วนประกอบโลหะจะเสื่อมจนโครงสร้างล้มเหลวภายในไม่กี่ชั่วโมง ส่วนวัสดุพื้นฐาน เช่น อาคารหินหรือผลิตภัณฑ์ที่ทำจากวัสดุอินทรีย์จะเสื่อมสภาพในอัตราที่แทบจะรับรู้ไม่ได้
ภายในรัศมีเดียวกันนี้ พืชพรรณจะเริ่มงอกขึ้นมา แม้จะเป็นในพื้นที่ที่ไม่น่าจะงอกได้ เช่น จากกล้องวงจรปิดหรือเครื่องสแกนบัตรประจำตัว

SCP-166 มีความอ่อนไหวต่อวัสดุสังเคราะห์และมลพิษ การสูดดมหรือการสัมผัสทำให้เกิดแผลกดทับและอาการของโรคหอบหืดเฉียบพลัน ในกรณีหนึ่ง การอยู่ใกล้กับผู้สูบบุหรี่ทำให้ SCP-166 มีอาการหอบหืดอย่างรุนแรง แม้ว่าแพทย์ในขณะนั้นจะไม่ได้สูบบุหรี่มาเป็นเวลาสามสัปดาห์แล้วก็ตาม

SCP-166 ถูกค้นพบที่คอนแวนต์พระแม่ผู้เมตตาในมณฑล กัลเวย์ ประเทศไอร์แลนด์ ซึ่งเป็นที่ที่วัตถุอาศัยอยู่มาตั้งแต่เป็นทารก SCP-166 ได้รับการยืนยันโดยสายลับของกลุ่มพันธมิตรสิ่งลี้ลับโลกที่แปรพักตร์ว่าเป็นบุตรของเอนทิตี้ที่เป็นภัยคุกคาม 9927-Black ("เทพธิดา") หรือที่รู้จักกันในชื่อ SCP-████ ซึ่งถูกกำจัดโดยทีมจู่โจมของ GOC ในเหตุการณ์ภายหลังเป็นที่รู้จักในชื่อของเหตุการณ์คอร์นวอลล์

รายงานในฐานข้อมูลเอนทิตี้ระดับภัยคุกคาม

รหัสภัยคุกคาม:
KTE-9927-Blackchild "ธิดา"

ระดับการตอบสนองที่ได้รับอนุญาต:
4 (ภัยคุกคามรุนแรง)

คำอธิบาย:

เอนทิตี้ภัยคุกคามนี้เป็นบุตรที่จุติมาจาก LTE-9927-Black ("เทพธิดา") และบิดาที่ไม่ทราบตัวตน ซึ่งอยู่ในสภาพอวตาร แม้จะมีรูปลักษณ์คล้ายมารดาและมีลักษณะกายภาพคล้ายสัตว์ในลักษณะเดียวกัน แต่ไม่ได้มีรูปลักษณ์สัตว์ป่าอย่างรุนแรงแบบเดียวกับ 9927-Black ที่มีความสามารถควบคุมพืชเล็กน้อย แต่เหตุผลหลักสำหรับการจำแนกเอนทิตี้ภัยคุกคามคือ ความรู้โดยสัญชาตญาณและคุณสมบัติสำหรับการประกอบพิธีกรรม Occult Procedure Clockwork Blackchild Havilah ซึ่งเป็นพิธีกรรมครอบคลุมทั่วโลกที่จะส่งผลย้อนอารยธรรมมนุษย์กลับสู่มาตรฐานยุคนีโอลิธิกอย่างไม่สามารถย้อนกลับได้

ทีมจู่โจม "แลนเซล็อต" ได้สังหาร 9927-Black ลงในปี 19██ ที่ประเทศอังกฤษ ระหว่างปฏิบัติการที่ภายหลังเป็นที่รู้จักในนาม 'เหตุการณ์คอร์นวอลล์' อันฉาวโฉ่ แต่ก็ไม่สามารถยืนยันการกำจัด 9927-Blackchild ได้ เนื่องจากการเสียชีวิตของผู้นำทีมจู่โจมอย่าง เจ้าหน้าที่อูคูเลเล่ อูคูเลเล่ได้รับเหรียญตรา Silver Aegis หลังมรณกรรม เพื่อเป็นเกียรติแก่การอุทิศชีวิตรับใช้มนุษยชาติของเขา

การกำจัด: เอนทิตี้ภัยคุกคามนี้ไม่ปรากฏว่ามีคุณสมบัติในการป้องกันตนเองใดๆ ให้ทำการกำจัดโดยไม่มีข้อยกเว้นใดๆ

เจ้าหน้าที่ผู้นั้นปฏิเสธที่จะกำจัด SCP-166 และเลือกที่จะลักลอบพาวัตถุไปยังที่คอนแวนต์คาทอลิกในมณฑล กัลเวย์ ประเทศไอร์แลนด์ SCP-166 อาศัยอยู่ที่นั่นจนถึงอายุ 12 ปี ก่อนที่ผู้มาเยือนอารามคนหนึ่งพบเห็น SCP-166 โดยบังเอิญและรายงานต่อเจ้าหน้าที่รัฐ เจ้าหน้าที่ผู้นั้นจึงติดต่อมูลนิธิ โดยตกลงที่จะแลกเปลี่ยนข่าวกรองของ GOC กับการรับประกันความปลอดภัยและการกักกันสำหรับ SCP-166

รายละเอียดเพิ่มเติมถูกจัดเป็นความลับ

บันทึกการสัมภาษณ์โดยบาทหลวงเดวิส ทุกสองสัปดาห์

เดวิส: อรุณสวัสดิ์ ลูก

SCP-166: อรุณสวัสดิ์ค่ะ หลวงพ่อ

เดวิส: ตามปกติแล้ว พ่อจะต้องเตือนว่า สภาพแวดล้อมของเราที่นี่นั้นแล้ว ความลับของการสารภาพบาปจะไม่มีผล เว้นแต่ลูกจะขอรับศีลอย่างชัดเจน แม้ในกรณีนั้น รายละเอียดบทสนทนาของเราก็อาจถูกเปิดเผยได้ หากถูกพิจารณาว่าเป็นข้อมูลจำเป็น ลูกเข้าใจไหม?

SCP-166 พยักหน้า

เดวิส: ดีมาก แล้วลูกเป็นอย่างไรบ้างล่ะ?

SCP-166: ดีค่ะ มีเจ้าหน้าที่คนหนึ่งเล่าเรื่องของเบเนดิกต์ให้หนูฟังเมื่อวานนี้ เรื่องนั้นจริงไหมคะ?

เดวิส: อ่า ใช่ เรื่องนั้นค่อนข้างน่าเสียดาย แต่ก็สมเหตุสมผล ท่านค่อนข้างชราแล้วตั้งแต่เริ่มเข้ารับตำแหน่ง ตอนนี้ท่านสามารถพักผ่อนได้อย่างสงบ โดยรู้ว่าตัวท่านได้ปฏิบัติศาสนกิจเพื่อศาสนจักรเป็นอย่างดี

SCP-166: หลวงพ่อทราบไหมคะว่าใครจะมาแทนที่ท่าน?

เดวิส: มีผู้คาดเดาอย่างกว้างขวางก็จริง แต่ก็อาจเป็นใครก็ได้ แม้นี่จะเป็นเวลายากลำบาก ท่ามกลางข้อถกเถียงที่เกิดขึ้นเมื่อเร็ว ๆ นี้ พวกเขาอาจอยากได้คนหน้าใหม่มานำศาสนจักร หรืออาจเลือกชายที่อุทิศชีวิตทำงานมานานหลายปี ใครจะไปรู้ พวกเขาอาจเลือกคนธรรมดาอย่างชนชั้นแรงงานก็ยังได้เลย แบบนั้นคนก็คงมีเรื่องให้พูดถึงกันเยอะทีเดียว

SCP-166: หนูก็คิดว่าอย่างนั้นค่ะ

SCP-166 และเดวิสนั่งเงียบ

เดวิส: พ่อรู้สึกว่าลูกมีคำถามนะ

SCP-166: ขอโทษค่ะ

เดวิส: ไม่จำเป็นต้องขอโทษหรอก นั่นคือสิ่งที่พ่อมาที่นี่เพื่อทำอยู่แล้ว ว่าแต่มันคืออะไรล่ะ?

SCP-166: ก็คือว่า หนูแค่อยากจะถามอะไรบางอย่างกับหลวงพ่อค่ะ อาจจะออกไปทางส่วนตัวหน่อย หนูแค่อยากรู้ว่า หลวงพ่อมีความสัมพันธ์ที่ดีกับพ่อแม่ไหมคะ?

เดวิส: กับมารดาของพ่อ ใช่ ก่อนที่ท่านจะเสียชีวิต พ่อไปเยี่ยมท่านเดือนละครั้งที่บ้านพักคนชรา รวมถึงวันเกิดและวันหยุด พ่อบอกกับท่านว่า พ่อนั้นเป็นบาทหลวงที่ทำงานในกองทัพ ซึ่งพ่อก็คิดว่ามันก็ใกล้เคียงกับความจริงอยู่

SCP-166: แล้วพ่อของหลวงพ่อล่ะคะ?

เดวิส: นั่นเป็นคำถามที่ซับซ้อนกว่ามาก ท่านเป็นคนดี เป็นทหารที่ยึดถือ สาม สิ่งอย่างลึกซึ้ง พระเจ้า ประเทศชาติ และครอบครัว น่าเสียดายที่ท่านยึดมั่นในความเชื่อเหล่านั้นแบบสุดโต่ง ซึ่งส่งผลให้เกิดการถกเถียงกัน…อย่างรุนแรง แต่พ่อก็ยังคงรักท่านอยู่ แต่การเป็นแบบนี้ย่อมดีที่สุดสำหรับทุกคนแล้ว

เดวิสถอนหายใจ

เดวิส: แล้วบิดามารดาของลูกล่ะ? พ่อทราบว่าลูกอาศัยอยู่ในคอนแวนต์ แต่ก่อนหน้าล่ะ?

SCP-166: หนูไม่เคยรู้จักพวกเขาเลยค่ะ หนูถูกนำมาทิ้งไว้ตั้งแต่ยังเป็นเด็ก หนูหมายถึง หนูเดาว่าพวกเขาคงจะรู้จักซิสเตอร์ถ้าหากเขานำหนูมาฝากไว้ที่นั่น แต่หนูจำพวกเขาไม่ได้เลยค่ะ แค่สิ่งที่หนูได้ยินมา พวกเขาเคยพูดถึงแม่ของหนูอยู่บ้าง ก่อนที่พวกเขาจะรู้ตัวว่าควรจะระวังในสิ่งที่พูดเกี่ยวกับหนู หนูคิดว่าพวกเขาพูดอะไรบางอย่างเกี่ยวกับแม่ที่เป็นเทพธิดา? ซึ่งเห็นได้ชัดว่าคงจะไม่จริง เธอคงจะเป็นจิตวิญญาณบางอย่าง แต่เธอก็ต้องเป็นอะไรบางอย่างแน่ๆ ถ้าหนูออกมาเป็นแบบนี้

SCP-166 ผายมือไปที่ตัวเอง

SCP-166: หนูจำได้ว่าหนูเคยแอบได้ยินอธิการิณี เธอคุยกับซิสเตอร์คนอื่น ๆ เกี่ยวกับสิ่งที่เธอทำลงไปผิดพลาด บางอย่างเกี่ยวกับพิธีกรรมที่มีคนอื่นมาหยุดไว้ พวกเขาบอกว่าแม่หนูเสียชีวิตแล้ว

เดวิส: พ่อเสียใจกับการสูญเสียของลูกนะ

SCP-166: ก็เหมือนกับว่าหนูไม่เคยรู้จักเธอเลยค่ะ

เดวิส: แล้วบิดาของลูกล่ะ?

SCP-166 ลังเล

SCP-166: หนูไม่ทราบเลยค่ะ เขาคงจะเป็นคนที่พาหนูมาส่งที่คอนแวนต์ แต่ทำไมต้องเป็นที่นี่? ทำไมเขาไม่พาหนูไปด้วย?

เดวิส: พ่อเองก็มั่นใจว่าเขามีเหตุผลของเขา

SCP-166: อาจจะค่ะ หลวงพ่อพอทราบไหมคะ ว่าพวกเขาไม่เคยพูดถึงพ่อหนูเลย ไม่เคยเลยแม้แต่ครั้งเดียว หนูถามอธิการิณีเป็นพันครั้ง แต่เธอไม่เคยแม้แต่จะพูดถึงเขาเลย

SCP-166 หยุดชั่วคราว

SCP-166: ถ้าแม่ของหนูน่ากลัวขนาดนั้น… พ่อของหนูทำอะไรกันแน่?

[สิ้นสุดบันทึก]

บันทึกการสอบสวนทางวินัยของ [ปกปิดข้อมูล]

[เริ่มต้นบันทึก]

[เริ่มต้นบันทึก]

ไลท์: นี่นายคิดบ้าอะไรอยู่กันแน่เนี่ย?

ปกปิด: ฉันแค่อยากแน่ใจว่าเธอสบายดี คุณไม่ยอมให้ฉันคุยกับเธอ ฉันเลยก็ต้องหาทางอื่นแทนไง

ไลท์: สิ่งที่นายทำมันเลวร้ายกว่านั้นมาก ถ้านายแค่ใช้อำนาจของนายเพื่อเรียกร้องสิ่งอำนวยความสะดวกให้เธอ แน่นอน ฉันอาจยังพอมองข้ามได้อยู่ แต่นี่นายพยายามที่จะให้สิ่งผิดปกติประเภท 4 มีสายโทรศัพท์เชื่อมต่อกับโลกภายนอกเนี่ยนะ ให้ตายเถอะ สภาน่ะไม่พอใจอยู่แล้วที่นายทำงานในศูนย์เดียวกันกับเธอ ถ้าเรื่องนี้หลุดออกไปได้ล่ะก็ นายก็จูบลาข้อตกลงใด ๆ ที่นายทำไว้ได้เลย

ปกปิด: ไม่เอาน่า โซเฟีย! เธอไม่เป็นอันตรายหรอก เหตุผลเดียวที่เธอถูกขังอยู่ในนั้นก็เพราะฉัน ฉันต้องทำอะไรสักอย่าง มูลนิธิจะปล่อยให้เธอเติบโตขึ้นโดยคิดว่า—

ไลท์: ก่อนที่จะพูดอะไรอีก จำไว้ว่านี่จะเป็นข้อมูลสาธารณะสำหรับทุกคนที่มีระดับการเข้าถึงประเภท 4 ฉันสามารถปกปิดชื่อของนายได้ก็จริง แต่ฉันไม่สามารถหยุดผู้คนจากการปะติดปะต่อเรื่องราวจากอารมณ์ที่พลุ่งพล่านไม่ถูกเวลาได้หรอกนะ

ปกปิด ยังคงเงียบ

ปกปิด: สิบหกปี สิบหกปีที่เธอไม่สามารถเดินผ่านเมืองและดูหนังหรือแค่ไปเที่ยวช้อปปิ้งได้ ไม่สำคัญว่าเธอจะอยู่ในคอนแวนต์หรือห้องขังของสถาบัน เธอถูกกักขังเพราะสิ่งที่เธอไม่ได้เลือกเลย ทุกอย่างเป็นเพราะฉัน มันไม่ยุติธรรมเลยสักนิด

ไลท์: ฉันรู้

ปกปิด: และฉันทำอะไรไม่ได้เลย ฉันสามารถส่งทีมจู่โจมไปที่ไหนก็ได้ในโลก ฉันรู้ความลับที่ผู้ทรงอิทธิพลที่สุดในโลกยอมจ่ายเงินเป็นพันล้านเพื่อให้ได้มัน แต่พอฉันพูดคุยกับเธอก็ยังทำไม่ได้ด้วยซ้ำ ช่วยบอกให้เธอรู้ที ว่าเธอไม่ได้อยู่คนเดียว

ไลท์: นายทำดีที่สุดแล้ว มากกว่าที่ใครจะคาดหวังจากนายในสถานการณ์ที่เป็นไปไม่ได้แบบนี้

ปกปิด: ตลกดีที่สิ่งเหล่านั้นแทบไม่ได้สร้างความแตกต่างเลย ฉัน—

ปกปิด เงียบไป

ปกปิด: รู้อะไรไหม ฉันไม่สนใจแม่งหรอก แค่เขียนรายงานความผิดฉันเถอะ ทำให้เรื่องนี้จบๆ กันไป

ไลท์: …ฉันจะให้นายเข้ารับการบำบัดกับนักจิตวิทยาของมูลนิธิ เป็นเวลาหกครั้ง ครั้งละ 2 ชั่วโมง ฉันจะทำให้แน่ใจว่าเป็นกลาส เขาจะเซ็นอนุมัติเมื่อสิ้นสุดกระบวนการ เราก็จะสามารถลบเรื่องนี้ออกจากประวัติของนายได้

ไลท์: ปกปิด

ไลท์: …

ปกปิด: …ช่าย ฉันรู้ ขอบใจนะโซเฟีย

[สิ้นสุดบันทึก]

████,

พ่อพบแม่ของลูกครั้งแรกในตอนที่พวกเรายังเป็นเพียงแค่เด็ก เธอมีกีบแทนเท้าและมีแสงดาวในดวงตา เธอคือความงามและธรรมชาติที่มีตัวตน และพ่อก็ฆ่าเธอด้วยมือทั้งสองของพ่อเอง

เอเดนไม่ใช่แค่สถานที่ มันคือภาวะแห่งการมีอยู่ พวกเขาต้องการพาเรากลับไปที่นั่นและพ่อก็หยุดพวกเขาไว้ พ่อได้พรากสวรรค์ไปจากเราเป็นครั้งที่สอง พ่อไม่เคยเสียใจกับการกระทำของพ่อในวันนั้นเลย ยกเว้นเพียงอย่างเดียว ที่ในวันนั้น ลูกได้พบพ่อเป็นครั้งแรก และลูกได้เห็นพ่อใส่กระสุนเข้าที่ศีรษะของแม่ลูก พ่อไม่ได้ขอแก้ตัว มีคำอธิบายเพียงอย่างเดียวที่ลูกอาจจะจำไม่ได้ด้วยซ้ำ แต่พ่อกำลังบอกลูกตอนนี้ด้วยความหวังว่าลูกจะเข้าใจว่าทำไมพ่อถึงทำแบบนั้นลงไป พ่อหวังว่าลูกจะยกโทษให้พ่อ

พ่อรักลูกนะ พ่อหวังว่าพ่อจะสามารถทำอะไรให้ลูกได้มากกว่านี้ สิ่งที่ดีที่สุดที่พ่อนั้นทำได้คือการฝากลูกไว้ในความดูแลของผู้มีเมตตาหรือรักใคร่ และหวังว่าพวกเขาจะเลี้ยงดูลูกแทนพ่อ จากที่พ่อได้เห็นมา พวกเขาทำได้ดีเลยทีเดียว พ่อขอโทษนะที่ลูกไม่สามารถอยู่กับพวกเขาได้ พ่อขอโทษที่พวกเขาพาลูกมายังสถานที่แห่งนี้ พ่อสัญญาว่าจะพยายามอย่างเต็มที่เพื่อให้แน่ใจว่าการอยู่ที่นี่ของลูกจะน่าพอใจ พ่อสัญญาว่าจะปกป้องลูกให้ปลอดภัย

สุขสันต์วันเกิดปีที่สิบหกนะ
จากพ่อผู้เป็นที่รักของลูก