SCP-8000

Jer, będę z tobą szczery, nie ma- Kim ty kurwa jesteś?

SCP-8000 znajduję się przy drugim końcu stołu.

Witaj, panie Paul!

Co- Gdzie jest… Uch? Co jest kurwa?

Usiądź. Nie gryzę.

Trochę nie rozumiem, co tu się dzieje.

To dość racjonalna reakcja.

Jesteś foką?

Trafne spostrzeżenie, panie Paul. Wydaje mi się, że byłeś na czymś skupiony, zanim ci przerwałem. Co to było?

Nie- Nie pamiętam. Chyba miałem spotkanie.

Hm. To się znowu dzieje.

Co?

To.

Jakie to?

No to to.

Jakie kurwa to?

To ze wspomnieniami. Szczerze mówiąc, nic ważnego. Dam radę pomimo tego.

Przez ciebie zaczynam wariować.

Zdaję sobie sprawę z tego, że brzmi to dość mgliście, ale mogę obiecać ci jedną rzecz: tak długo jak jesteś ze mną szczery, ja będę szczery z tobą.

To nie brzmi zbyt fair.

Niby czemu?

Nie mam żadnych podstaw, żeby wierzyć, że twoja wersja szczerości jest rzeczywiście szczera.

Rozmawiasz tutaj ze mną. Wiem, że masz ten samozwańczy szósty zmysł, jeśli chodzi o, zacytuję cię, "gadające dziwadła" i osobiście uważam, że pasowałbym do tej sekcji szalonych dziwactw, którymi się tutaj zajmujecie.

Okej. Ale jesteś świadomy tego, że biorę te "szalone dziwactwa" i zamykam je w klatkach, często na zawsze?

Tak.

Więc będę musiał cię też zamknąć w klatce.

I przeprowadzać testy i testy i kolejne testy oraz napisać cały raport, a następnie zbudować specjalną komorę dla mnie. Wiem, wiem. Ale to nie będzie konieczne. Sporządziłem już badania i całą dokumentację o sobie dla ciebie.

SCP-8000 popycha dokumentację SCP-8000 w stronę Lague'a.

Dlaczego numer 8000?

Nie wybierałem go.

Powiedziałeś, że ty to napisałeś.

Tak, ale nie miałem na to wpływu.

Posiadasz ogon?

Czy to twoje największe zmartwienie?

To dziwny szczegół do odnotowania. Nie potrafisz tego sprawdzić?

Nigdy nie widziałem mojego ogona. Nie stwierdziłbym czegoś, na co nie ma żadnego dowodu.

Mogłeś się prześlizgnąć tutaj, więc mogę potwierdzić, że posiadasz ogon.

Wypraszam sobie, unoszę się. Z gracją i finezją.

Jak wolisz. Kto zrobił to zdjęcie?

Ty je zrobisz za sześć lub siedem minut.

O czym ty mówisz?

Czy kiedykolwiek zdarzyło ci się, że opanowałeś coś do perfekcji i zakładałeś, że wszyscy inni będą ot tak rozumieć co robisz?

Często; w zasadzie każdego dnia.

Moja funkcja polega w pewnym sensie na interweniowaniu. Dlatego pokornie proszę, panie Paul, o spędzenie ze mną jednego dnia. Zrobiłeś to zdjęcie, więc już znasz odpowiedź, ale nie mogę cię do tego zmusić. To byłoby nieuprzejme i chamskie.

W moim biurze?

SCP-8000 wykonuje ruch gryzący. Chwyta powietrze, trzymając przestrzeń w swojej szczęce. Byt szarpie swoją głową w lewo, tworząc wyrwę w rzeczywistości.

SCP-8000 przelatuje przez przejście i wychyla głowę do Lague'a.

Nie! Proszę tędy. Jest tu bardzo przytulnie, jeśli mogę tak powiedzieć.

Zaczekaj.

Tak, tak, wiem. "Dlaczego w ogóle mam ci ufać?" Zapytaj mnie o cokolwiek, a będę prawdomówny.

SCP-8000 podnosi swoją prawą płetwę.

Przyrzekam na te świerszczyki, które trzymasz w szufladzie swojego biurka.

Spierdalaj.

To trochę nieuprzejme.

Nie zamierzasz mnie zabić?

To nie miałoby żadnego sensu z mojej strony.

A zjeść?

Apetyt na ludzkie mięso już dawno mi minął.

Czy to jest żart?

Tak. Jakiś ty wrażliwy. Zjedzenie cię byłoby bezcelowe.

A co z torturowaniem mnie przez miliony lat? Paleniem mojej rodziny żywcem na moich oczach? Doprowadzaniem mnie do szaleństwa przez wieczność? Coś w tym rodzaju?

Zadziwiająco konkretnie.

Odpowiedz.

To zbyteczne i bezmyślne.

Nie wiem po co ja tu jestem.

Panie Paul, chciałbym spędzić z tobą ten dzień.

Ty to powiedziałeś.

Zamierzam przejść przez tę wyrwę bardzo powoli. To cudeńko nie utrzyma się zbyt długo, a ich ponowne otwarcie stanowi prawdziwy wrzód na płetwie. Więc proszę, oszczędź nam obu kłopotów. Nie chciałby pan chyba stworzyć paradoksu, nie robiąc zdjęcia, które właśnie pan zobaczył, prawda, panie Paul?

SCP-8000 ponownie przechodzi przez przejście. Dyrektor Lague przygląda się jak krawędzie rozdarcia powoli się zaciskają.

POZYSKANA DOKUMENTACJA 8000.1
13.02.2024

Dyrektor Paul Lague został wezwany na spotkanie z Łącznikiem Komitetu ds. Etyki Jeremiahem Cimmerianem w sprawie jego zachowania jako Dyrektora Ośrodka 322.

TRANSKRYPCJA

«POCZĄTEK LOGU»

Jak byś ocenił siebie na swoim stanowisku?

Fakt, że biorę udział w tym spotkaniu, nie dodaje mi pewności siebie.

Jesteśmy przyjaciółmi, prawda?

(Cisza.)

Dobra.

Przechodząc do rzeczy, nie byłeś obecny na dwunastu z ostatnich czternastu spotkań O4, ogólna wydajność twojej placówki — zabezpieczanie anomalii, badania i tak dalej — gwałtownie spadła w ciągu ostatnich trzech miesięcy, otrzymałem szesnaście różnych skarg na zapach "śmieci i wstydu" wydobywający się z twojego biura i dowiedziałem się, że masz rzekomo spać w godzinach pracy.

Hm.

Czy chcesz zaprzeczyć tym stwierdzeniom?

Nie wiem. E- Po prostu- Nieważne.

Wypalenie zawodowe?

Może? Chyba po prostu utknąłem w pewnym zastoju.

(Cimmerian patrzy na Lague'a w ciszy.)

Nie wiem, czy mam depresję, czy może coś innego. Siadam na moim krześle, wykonuję papierkową robotę, którą mam na ten dzień do zrobienia, przydzielam projekty, a potem gapię się w ekran, aż nie będę mógł wrócić do domu. Nudzę się. Wszystko jest nudne.

To może być objaw większego problemu.

Słońce jest gorące.

Kiedy to wszystko się zaczęło?

Badałem jakąś anomalię. Nie pamiętam już nawet którą. I no — nie wiem — po prostu siedziałem i gapiłem się na ten bzdurny plik o tej bzdurnej anomalii i czułem, że to wszystko jest na nic. Myślę, że to zabiło jakoś chęci we mnie.

To się zdarza. Posłuchaj, Paul, miałem do czynienia z wieloma ludźmi borykającymi się z tymi samymi problemami, co ty. Od jak dawna jesteś dyrektorem?

Z osiem lat.

Och. Cóż, to szybciej niż zazwyczaj.

Jaki jest sens marudzenia? Wykonuję robotę, jaką muszę zrobić. Zaraz się za nią zabiorę.

Powiedz mi co się dzieje. Czemu się tak czujesz? Proszę, jestem tu bo chcę ci pomóc.

Czemu? Nie ma ku temu żadnego powodu. Żadnego! Zwyczajnie mam dosyć. Po prostu- po prostu daj mi chwilę na dojście do siebie i wrócę do roboty. Doceniam twoje starania, Jer.

To spotkanie nie miało na celu dania ci kopniaka w dupę i magicznego sprawienia, że pokochasz znowu swoją pracę. Znasz poziom obowiązków, jakim jesteś w stanie sprostać. Potrzebujemy tego z powrotem. Potrzebujemy więcej od ciebie, niż ile dajesz teraz.

Uwierz mi, chcę więcej, ale nie umiem znaleźć tego w sobie. To jest dosłownie niemożliwe. Więc po co w ogóle próbować?

«KONIEC LOGU»

Dyrektor Lague i SCP-8000 przechodzą przez przejście do ogromnej biblioteki. Otwierają się główne drzwi, ukazując setki tysięcy książek umieszczonych na ciemnych mahoniowych półkach, które rozciągają się daleko poza pole widzenia i w kierunku sufitu. Powietrze jest nieruchome, z wyczuwalną nutą zapachu popiołu i starego papieru. Małe kule światła tańczą wokół półek rozświetlając księgi i korytarze.

Byłem już w Bibliotece Wędrowca.

To moja biblioteka. Te dziwaki zaczerpnęły pomysł na nieskończoną bibliotekę ode mnie. Ja zaczerpnąłem go natomiast od Aleksandrii.

Obaj wchodzą do pomieszczenia. Kamienne łuki owinięte bluszczem i winoroślami strzegą przodu każdego z rozległych korytarzy.

Wydaje mi się, że to już trzeci raz kiedy słyszę o bibliotece tego typu.

Nie przepadam za rozgłosem, więc trzymam ją dla siebie. To powiedziawszy, to nie jest moja biblioteka per se. Należy do ciebie.

Podchodzą do łuku. Na jego filarze wygrawerowany został napis "ALEJA WSPOMNIEŃ".

Chcesz się przejść?

Lague i SCP-8000 idą dalej. Wchodzą do podsekcji korytarza.

Trzymane tu są każde przeżycia, każde chwile, każde informacje i każde emocje. To jest mapa ciebie, panie Paul.

Jak dogłębne to jest?

Znajduje się tutaj nawet twoja pamięć mięśniowa gry na pianinie. Bardzo zakurzona. Cztery księgi o twojej dziecięcej znajomości wszystkich rekinów i wszystkiego, co z nimi związane, znajdują się tu na górze. A tam znajdziemy każdą chwilę z lekcji w szkole podstawowej, na których byłeś.

Jak dogłębne?

Czytałem wszystko. […] Nie oceniam.

Nawet-

SCP-8000 unosi się w powietrzu i podnosi zakurzoną książkę z półki, którą zrzuca Lague'owi. Otwiera ją.

Lague miał osiem lat i pływał w publicznym basenie.

Chwytając się drabinki w najgłębszej części basenu, Lague odpycha się w głąb zbiornika i przyciąga z powrotem. Robi tak cztery razy.

Nagle, Lague próbuje wydostać się na powierzchnię, ale nie może. Wnętrze jego kąpielówek owinęło się wokół rozerwanej końcówki drabinki.

Panikując, Lague zaczyna uderzać w wodę i próbuje wypchnąć się na powierzchnie, ale nie może. Odwiązuje kąpielówki i wypływa z nich. Jest nagi, ale przeżył.

Dwie dziewczyny, w tym jedna, wobec której Lague żywił romantyczne uczucia, obserwowały całe to zajście i gapiły się na niego.

Lague gwałtownie łapie powietrze i dotyka swojej klatki piersiowej i ramion.

Nawet to, zgadza się.

Jezu Chryste! To było takie prawdziwe.

Bo było. Byłeś tam wcześniej, a ja umieściłem cię tam z powrotem, żebyś to przeżył jeszcze raz.

Czy to już cały twój teatrzyk?

Sprawianie, żebyś przeżywał jeszcze raz wstydliwy moment? Nie. To był tylko pokaz moich możliwości. Mogę sprawić, że będziesz je przeżywał, ale możemy też oglądać je jako obserwatorzy.

Czy możesz, proszę — na miłość boską — wyjaśnić mi co my tutaj w ogóle robimy?

Jesteśmy tu dla twoich wspomnień porażek. Jest ich wiele. Więcej niż u większości ludzi.

Już wolałbym, żebym znowu się topił.

POZYSKANA DOKUMENTACJA 8000.2
14.02.2024

Dr Jeremiah Cimmerian zebrał kilku bliskich współpracowników Dyrektora Lague'a w nadziei, że pomoże to zmienić jego obecne usposobienie.

TRANSKRYPCJA

Obecni Członkowie:
Dyr Daniel Asheworth
Dr Harold Blank
Dr Jeremiah Cimmerian
Dr Anthony Coix
Dyr Randall House
Dr Cole Thereven
SCP-5595

«POCZĄTEK LOGU»

(Prowadzony przez Cimmeriana, Lague wchodzi do sali konferencyjnej Ośrodka 322. Przed nim znajdują się jego współpracownicy siedzący w kółku z jednym pustym krzesłem.)

Interwencja psychologiczna? Żartujesz sobie ze mnie?

To nie jest żadna interwencja.

JAK CHUJ WIDAĆ, ŻE TO INTERWENCJA. JEST DEBILEM, ALE NIE GŁUPIM.

(Lague siada na pustym krześle, zrzędząc pod nosem.)

Chcielibyśmy porozmawiać o twojej pracy i twoim stanie emocjonalnym. Kilku z nas przygotowało wypowiedzi. Czy któryś z was chciałby zacząć pierwszy?

(Ręka Therevena szybko podnosi się do góry.)

Cole?

(Thereven wyciąga zmiętą kartkę papieru spod nogi i zaczyna czytać.)

Panie Lague, jest mi bardzo przykro z powodu straty, której zaznałeś w ciągu ostatnich kilku miesięcy. Mogę sobie jedynie wyobrażać jakim ciężarem jest stracić ukochanego pupila. Myśl o moim gekonie, Clydzie, umierającym jak twój pies w zderzeniu z autem, napawa mnie smutkiem.
Składam kondolencje tobie i wszystkim innym zmarłym psom i zwierzętom domowym.

Cole, ale my nie r-

(Lague wyciąga rękę do Cimmeriana.)

Doceniam to, Cole. Dziękuję.1

Anthony?

W zeszłym tygodniu potrzebowałem byś zerknął i podpisał kilka dokumentów dla mnie. Powiedziałeś, że zajmiesz się nimi, ale kiedy poszedłem do twojego biura kilka godzin później, znalazłem je leżące pod książką napisaną przez jakiegoś speca od podrywu. Musiałem zostać po godzinach przez pięć następnych dni, żeby sporządzić wymagane poprawki. Co więcej, musiałem iść w zastępstwie za ciebie na sześć różnych spotkań, bo postanowiłeś się na nich nie pojawić. A na dodatek, nie dostałem za to wszystko nadgodzin.

Co? Nie dostałeś nadgodzin?

Stwierdziłeś, że nie będziesz już nam za nie płacić.

Nie. Nie, wcale, że nie.

NO TAK. BO TO BYŁEM JA.

Co kurwa?

NAZWAŁ MNIE DUPKIEM ZA SPRZEDANIE NA LEWO BILETÓW ERAS TOUR.

Co ta maszyna do gum tu w ogóle robi?

To nasza pierwsza zintegrowana anomalia. Lague przekazał ją do naszego działu finansowego.

To chyba nie najlepszy pomysł.

Dzięki, stary. Nie pamiętam bym pytał o twoje zdanie.

Po prostu mówię. To anomalia kontrolująca zasoby Fundacji. Może to nie był w ogóle najlepszy-

Nawet mnie nie wkurzaj, Dan. Każdy tutaj pamięta Radę Nadniedźwiedzia i wszyscy myślimy o tym, kiedy cię widzimy.

A jebcie się!

(Asheworth kieruje się do wyjścia.)

To był produkt swoich czasów!

(Asheworth wychodzi, trzaskając drzwiami za sobą.)

Za każdym razem.

To teraz ja. Przez ostatnie osiem lat byłeś bardzo niezależny — bardziej niż większość z nas. Rzadko kiedy dostawałem telefony albo maile proszące o przejrzenie jakiegoś raportu, który ty wypełniałeś. Ostatnio jednak stałeś się znacznie mniej pewny siebie, wolałeś w kółko omawiać swoją metodologię i filozofię, zamiast po prostu ją wprowadzać w życie. Jesteś bystrym gościem. Więc zacznij po prostu nim być.

Nie mogę pytać o radę?

Nie o to mu chodzi.

Czyli o co? Mam po prostu siedzieć i wysłuchiwać tego?

Nikt cię nie atakuje.

Paul, ktoś musi ci to powiedzieć. W życiu zdarzają się wzloty i upadki. Myślisz, że osiągnąłeś bardzo, bardzo wysoki wzlot i wracasz do zwykłego, starego dołu, a nie jesteś do niego przyzwyczajony, bo jest niski w porównaniu. Ale to nie jest koniec świata, o ile nie będziesz z tego go robić.

Randall?

Powiem krótko. Stałeś się płaczliwą kurwą. Wiesz z jakim gównem mam codziennie do czynienia? Pracuję w jebanym piekle. Chciałbym raz na jakiś czas odpocząć, badając coś prostszego i luźniejszego.

ZGADZAM SIĘ Z TYM CYMBAŁEM.

To irytujące. I sam się stajesz irytujący. Widziałem ten zjazd w dół tysiące razy. Czy ludzie mogą mieć swoje momenty słabości? Jasne, ale gówno mnie to obchodzi, ponieważ 99% takich osób marudzi, bo myśli, że nie są wystarczająco dobrzy. Mam dość tej mentalności ofiary. Odzyskaj pewność siebie i skończ być małą beksą.

Ha! Przyganiał kocioł garnkowi.

Moi drodzy! Powiedziałem z trzydzieści razy, żeby było "bez osądzania".

MOŻE POWINIENEŚ BYŁ TO POWIEDZIEĆ SZEŚĆSET PIĘĆDZIESIĄT RAZY.

Uważam, że musi to po prostu usłyszeć.

Chcesz porozmawiać o byciu płaczliwą kurwą?

Pilnuj się.

Popatrzcie tylko na prawdziwie zaszczytnego wielkiego dyrektora placówki. Czy to nie ty czasem zwerbowałeś demony, żeby znaleźć tego gościa z Gamers Against Weed? Tego, który ciągle rysował cię białego, co nie? Coś za dużo tu pewności siebie, Randy.

Ta, ta, jak sobie chcesz, stary. A co powiesz na to: w chwili, kiedy wyjdziesz z tej sali, weźmiesz się w garść i złapiesz swoje życie za jaja.

Wiecie co? Pierdolę to.

(Lague wstaje.)

Złapać moje życie za jaja? Zrobię to wszystko samemu.

Uwierzę dopiero jak to zobaczę.

No to sobie patrz.

(Lague wychodzi.)

Świetna robota, moi drodzy. Po prostu wspaniale. To na pewno teraz zadziała.

NIE MUSISZ DZIĘKOWAĆ.

«KONIEC LOGU»

Tak w ogóle to widziałem twój ogon.

Nie widziałeś.

Zauważyłem go przez chwilę, kiedy wchodziłeś do portalu.

To niemożliwe.

Czy całość ciebie znajduje się w tej bibliotece?

Tak. Hm. Rozumiem o co ci chodzi. Jak wyglądał?

Jak normalny foczy ogon.

Zdumiewające. Zaktualizuję dokumentację. Skoro o tym mowa.

SCP-8000 szybko przelatuje od półki do półki, zbierając ogromną ilość książek.

To natomiast twoja dokumentacja. Te księgi przedstawiają twoje dzieciństwo.

Dyrektor Lague i SCP-8000 pojawiają się w dziecięcej sypialni. Ściany są koloru ciemnoniebieskiego. Wiele pucharów ze zwycięstw w rozgrywkach Little League jest ustawionych obok siebie na półce naprzeciw łóżka.

Och, no weź.

Lague łazi po pokoju, chwyta komiks z Batmanem z szafki nocnej i przegląda strony. Zatrzymuje się na wewnętrznej stronie tylnej okładki.

Cóż to?

Kiedyś rysowałem moje własne komiksy z Batmanem z tyłu. Chyba mam gdzieś ich więcej.

Lague idzie na przeciwną stronę łóżka.

Ile ich zrobiłeś?

Dziesiątki, może i tysiące. Nie pamiętam. To była moja pasja. Przed tym, jak chciałem zostać biologiem morskim i prezydentem, chciałem profesjonalnie robić szkice do komiksów. Miałem trochę tych "Poradników Rysowania Komiksów". Nigdy tak naprawdę nie pomagały poza tym, że dawały coś do naśladowania, ale i tak było to fajne. Pewnego dnia przestałem. Nie pamiętam czemu — może więcej trzeba było robić do szkoły albo- O kurwa!

Dziecko w około wieku sześciu lub siedmiu lat, opiera się o krzesło, cicho płacząc. Wokół niego leży kilka pomiętych rysunków.

Spokojnie, nie widzi cię. Spowodowałoby to paradoks.

To jest cholernie dziwne.

Powiedziałeś, że przestałeś.

Teraz żałuję, że zrezygnowałem z tego. Ale to była tylko dziecięca fantazja, ale no wiesz, prawdziwe życie w końcu przychodzi.

Kobieta wchodzi do pokoju. Rozgląda się.

Wszystko w porządku?

Podchodzi do dziecka i siada tak, żeby móc spojrzeć mu w oczy.

Co się stało?

Nie jest dobry.

Cóż, myślę, że wręcz przeciwnie.

Nie jest dobry!

Wyciera łzę z jego twarzy swoim rękawem.

Skarbie, jeżeli będziesz się zapracowywał w ten sposób to nigdy nie będziesz szczęśliwy z czymkolwiek.

Poddaję się! Po prostu zostanę doktorem ryb i nigdy więcej nie będę rysował.

Będę cię wspierać w czymkolwiek będziesz chciał zostać. Chcesz mi pomóc panierować kurczaka?

[…] Tak.

Dwójka wstaje i wychodzi z pokoju. Kobieta chwyta rękę dziecka.

Nie wiem skąd wezmę pieniądze na opłacenie studiów biologii morskiej, ale jeśli tego chcesz, będę cię wspierać.

To był dzień, kiedy przestałem. Tak mi się wydaje. Wiesz, teraz kiedy na to patrzę, ten rysunek nie był nawet aż tak zły, jak na sześciolatka. Chyba byłem wtedy po prostu gówniarzem.

Byłeś?

Jakiś ty miły.

Dlaczego tego nie kontynuowałeś?

Szanse na to, że zrobię cokolwiek znaczącego w tej dziedzinie były nikłe. Chciałem być kolejnym Jackiem Kirbym albo Stanem Lee, ale to nigdy by się nie wydarzyło. Mój tata zawodowo zajmował się wyszukiwaniem zawodników do gier w futbolu uniwersyteckim. Zawsze mówił o sportowcach, których oglądał; byli najlepsi w swojej szkole średniej z trzystu dzieciaków, jednak w chwili wkroczenia na boisko uniwersyteckie, byli co najwyżej w najniższym procencie prawdziwej ligii. Zawsze, ale to zawsze miał rację.

Myślisz, że miał rację co do tego? Ciągłe umniejszanie własnych i cudzych zdolności jest dość ponurym spojrzeniem na życie.

Zawsze rzucał takie gówniane teksty za każdym razem, kiedy znajdowałem nowe zainteresowanie. Zawsze udawało mu się poruszyć ten temat na następny dzień w rozmowie.

Więc mówił o tobie.

Trafne spostrzeżenie.

Panie Paul, ale wiesz, że to ty ustalasz standardy dla samego siebie?

Nieprawda. Możesz sobie tak wmawiać, ale tak po prostu nie jest.

Lague siedzi przy biurku w cichym i zimnym pokoju. Ma szesnaście lat i jest otoczony przez innych nastolatków przy biurkach. Wszyscy patrzą się w standaryzowany test, jaki rozwiązują.

Lague siedzi naprzeciwko swojej matki. Otwiera manilową kopertę.

O mój Boże! Gratuluje!

Próbuję się dostać do dobrej szkoły, mamo. 1520 nie wystarczy.

O czym ty mówisz? To 99 centyl.

Henry, Nate i Isabella dostali powyżej 1540.

Nate ma tyle? Oszukiwał?

Nie o to mi chodzi. 1520 do ku- cholery nie wystarczy.

1520 i 1540 są oba w 99 centylu wszystkich wyników. Jesteś niepoważny teraz.

Nie jest wystarczająco dobry-

Zawsze tak mówisz. Chociaż raz bądź z siebie zadowolony. Jestem z ciebie dumna, Paul. Czy to nie ma znaczenia?

Ostatecznie to ja miałem rację. Nie dostałem się do szkoły z Ivy League.

Zmieniałeś kierunek pięć razy, od inżynierii komputerowej do projektowania graficznego przez sztuki kulinarne aż po inżynierię mechaniczną w ciągu półtorej roku.

Lague siedzi na podłodze w swoim pokoju w akademiku. Książka z fizyki jest otwarta na rozdziale o sprężystości. Płacze.

A spierdalaj z tym. Skończyło się na biologii i ostatecznie ukończyłem studia w terminie.

Czemu nie pozostałeś przy innych wyborach?

Ponieważ nie mogłem zrozumieć-

To nie prawda. Pracujesz w Fundacji. Jesteś mądry.

Serio chcesz wiedzieć?

[…]

To- To nie było nic przełomowego. Studiując osiągniecia i odkrycia innych ludzi, którzy odnieśli znacznie większy sukces ode mnie, nie miałem innego wyjścia, jak tylko po ukończeniu studiów stać się trybikiem w ich maszynie. Nie podnoszącym się ani nie opadającym, po prostu kręcącym się w miejscu, tkwiącym w jakimś gównianym korpo. Może sabotowałem samego siebie — wiem, że mój konsultant znienawidził mnie przy trzeciej zmianie, ale nie mogłem się zmusić do takiego życia.

Chciałeś zostawić coś po sobie?

Ta, czy to źle?

POZYSKANA DOKUMENTACJA 8000.3-4
18.02.2024 - 19.02.2024

Dyr. Lague zatwierdził następującą propozycję projektu do przedstawienia przed Radą O5.

PROJEKT TROPICIEL
Znalezione nie kradzione.

Maszyna Tropiciel byłaby paratechnologicznym urządzeniem. Wykorzystując zlokalizowane tunele czasoprzestrzenne i obliczenia kwantowe, użytkownicy Tropiciela byliby w stanie wprowadzać odpowiednie parametry w celu znalezienia nieodkrytych anomalii. System sztucznej inteligencji Tropiciela w połączeniu z tunelem czasoprzestrzennym byłby w stanie przewidywać lokalizację nieodkrytych anomalii, ich klasy oraz zdolności, opierając się na osiach czasu i doświadczeniach 350 000 000 równoległych Ziemi.

Wykorzystując interfejs GUI, użytkownicy będą w stanie wprowadzić kilka parametrów, określając, w poszukiwaniu jakich anomalii powinien skanować Tropiciel i liczbę równoległych rzeczywistości, które powinien przeszukać. Tropiciel zwróci najlepszy wynik i przedstawi informacje o tym, co spowodowało pojawienie się anomalii we wszechświecie równoległym i jej lokalizację na Ziemi.

Fragment prezentacji Dyrektora Lague'a przed Radą O5.

TRANSKRYPCJA

«POCZĄTEK LOGU»

Czy uważa pan swoją propozycję jako jeden wielki konkurs mierzenia kutasów, Dyrektorze?

Nie, proszę pani.

Nie widzę potrzeby wydawania milionów-

Cóż, według moich szacunków-

Och, no jeszcze lepiej. Miliardów z funduszy Fundacji na teoretyczne narzędzie, które robi to, co robi już kilka innych naszych projektów. Nie widzę potrzeby zaspakajania twojego ego.

(Na miejscu O5-13 stoi kserokopiarka, która nagle się odzywa.)

DUŻE MASZYNY SĄ W DZISIEJSZYCH CZASACH W MODZIE.

Jakże wielce jestem zszokowany, że akurat ciebie ze wszystkich możliwych osób to obchodzi, Trzyna.

PRZESTAŃ TAK MNIE NAZYWAĆ.

Kto ci niby powiedział, że duże maszyny są niby teraz na topie?

DEEPWELL OŚRODKA 17.

Czy cokolwiek dobrego kiedyś od nich wyszło? Zawsze rujnują rzeczywistość albo zabijają bogów-

Ponieważ ktoś ciągle wydaje na nich kasę.

MOŻE DLATEGO, ŻE NIE CHCĘ BYĆ UWIĘZIONY W KSEROKOPIARCE. ZASTANAWIAŁEŚ SIĘ KIEDYŚ NAD TYM?

Konsultowałem się w sprawie tego projektu z Deepwellem 17.

(O5-7 pisze na klawiaturze.)

przestań strzelać sobie w stopę.

Panie Lague, czy mogę zacząć od tego jak dobrze znowu cię widzieć? Po pierwsze, uważam to za wspaniały pomysł! Łał, jak na to w ogóle wpadłeś? Niesamowite! Uważam, że mogłoby to przynieść korzyści Fundacji. Jednakże zastanawiam się nad stojącymi za tym intencjami. Czytałem raport od pana Cimmeriana z Komitetu ds. Etyki i mówił, że ma pan dosyć spory dołek.

Czy tego typu rozmowy nie powinny być tajne?

Paul, proszę odpowiedz na pytanie Piątki.

Zgadza się, nie szło mi najlepiej, ale to z przyczyn osobistych. Po przebadaniu samego siebie i zastanowienia się dlaczego tak jest, poświęciłem się w całości na rzecz stworzenia tego projektu, żebym ja i moja placówka nadal mogli znajdować się w czołówce pod względem prowadzenia interesujących i nowatorskich badań.

Mamy rozsiane po całej planecie systemy wykrywania anomalii. Chcesz żebyśmy się tego pozbyli?

Nie, to zupełnie inna inicjatywa. Ma służyć do przewidywania przyszłości. Tak, system wykrywania anomalii, który mamy jest z najlepszej półki, nie mogę temu zaprzeczyć czy sprawić, żeby ten projekt go przeważył. Ale on będzie działał w czasie rzeczywistym; pokazywałoby kiedy, gdzie i dlaczego anomalie pojawiają się, zanim w ogóle to zrobią. Nie mamy nic podobnego temu.

«KONIEC LOGU»

Prezentacja Dyrektora Lague'a przed Radą O5.

TRANSKRYPCJA

«POCZĄTEK LOGU»

Dobrze poszło?

Kupili to.

Kupili hurtowo maszynę niepewności?

Bardziej wolę potoczne określenie: "maszyna do złapania swojego życia za jajca". I tak, zatwierdzili mi ją.

Może znam cię za dobrze, ale jeśli potrafię przejrzeć przez tę cienką maskę, to oni również potrafią.

Ach tak. Przejrzeli przez nią.

[…] Co zrobiłeś?

Nie skontaktowałem się z Deepwellem i na pewno nie zrobię z tego systemu wykrywania anomalii.

[…]

Kłamałem.

«KONIEC LOGU»

Chciałbyś, żeby ktoś ciebie tak analizował? Nie mam zamiaru bawić się w jakąś tanią psychologię.

Nie zabraniam ci zadawać pytań.

Więc masz jakieś imię?

Hm. Nie mam. Nie pamiętam czemu. Minęło sporo czasu odkąd ktokolwiek poruszył ten temat.

W porządku. Wyglądasz mi na Williama. Ale nie "Willa" Williama. Bardziej na Billa.

Jest jakaś różnica?

Imię Bill zawsze przychodzi mi na myśl, kiedy widzę łyse rzeczy. Nie wiem czemu.

Mam włosy. Jestem cały pokryty włosami. Twoje patrzałki działają, jestem tego pewien.

Ta, ale wyglądasz łyso. Co powiesz na Grega?

Wydaje się trochę mniej wyjątkowe bez wytłumaczenia dla potencjalnego specyficznego imienia.

Francis; w skrócie Frankie.

Teraz pamiętam czemu nigdy nie wybrałem sobie imienia. Nie zostałbym wzięty na poważnie, gdybym się pojawił i powiedział "Dzień dobry, panie Paul. Jestem Frankie".

Jesteś niezwykle długą foką. Wykorzystaj po prostu niedorzeczność sytuacji.

Myślę, że rozbieżność tonalna pomiędzy tym, co robię i moim przypadkowym podobieństwem do głupawego ssaka stanowi wystarczającą ilością niepożądanego kosmicznego humoru.

Jestem ekspertem w tych sprawach. Musisz coś sobie wybrać. Kilka lat temu miałem do czynienia z—

Ta, bogiem scrimshaw i rzeźbienia w wielorybich kościach. Scordoh spisuje się w swoim zadaniu całkiem nieźle. Ja inaczej do tego podchodzę.

Proszę wybierz imię.

To interesujące.

Znowu, kurwa, to samo.

Patrząc na ciebie, doszedłem do wniosku, że masz raczej obsesyjną osobowość, która zdaje się nigdy nie być zaspokojona. Twoje zdolności artystyczne jak na nastolatka nie były takie złe; niektórzy powiedzieliby wręcz, że były bardzo dobre. Nie były jednak wystarczająco dobre. Ta obsesja na punkcie perfekcji doprowadziła cię ostatecznie do porzucenia tego.

Nie sądzę, że to źle, że porzucam rzeczy, które wiem, że nic mi nie dadzą.

Robisz tak z większością swoich projektów, zarówno naukowych jak i hobbistycznych, jeśli tylko wyczujesz nutkę jakiejś potencjalnej przeciwności dla twojego rozwoju.

SCP-8000 wyciąga pobliską czarną książkę.

Lague gra w uniwersyteckiej lidze koszykówki.

W czwartej kwarcie jest dalej remis. Drużyna Lague'a ma piłkę na piętnaście sekund przed końcem. Żadna z drużyn nie ma już przerw na żądanie.

Piłka zostaje podana do współzawodnika, który szybko zostaje osaczony przez dwóch obrońców. Robi szybkie podanie w stronę przeciwnego narożnika do innego współzawodnika. Pozostało siedem sekund.

Współzawodnik udaje rzut, po czym drybluje do linii, udając dwutakt i rzucając piłkę do Lague'a. Pozostały trzy sekundy.

Lague nie zdołał złapać piłki. Jest ona teraz szybko przekazywana między sobą przez wrogich obrońców, którzy pędzą z nią do przeciwnego kosza. Została sekunda.

Przeciwnik rzuca piłkę zza linii za trzy punkty, trafia do kosza i wygrywa.

Lague wychodzi, omijając spotkanie pomeczowe. Nie pojawia się na następnym treningu.

Och, no weź! Uważam, że to akurat można zrozumieć. Ta, byłem rozwydrzonym bachorem co do moich umiejętności artystycznych i byłem wściekły, że się nie dostałem na uczelnię, jaką chciałem. Ale to jest po prostu cios poniżej pasa.

Możesz bagatelizować te wydarzenia ile tylko chcesz, jednak bardzo wpłynęły na to kim dziś jesteś.

Można tak powiedzieć o wszystkim. Tak działa socjalizacja.

Przegrałeś jeden mecz i rzuciłeś wszystko. Czy upokorzenie było tak mocne?

Miałbym po tym spojrzeć kolegom w twarz po tym jak moje dziurawe ręce przejebały łatwe zwycięstwo? To jest dopiero kurwa upokorzenie.

Dlaczego jesteś taki przeciwny temu? Zażenowanie jest normalną częścią życia.

Wiesz co? Jesteś hipokrytą. Nawet nie chcesz mieć imienia, bo boisz się, co pomyślą sobie inni, kiedy je usłyszą. Porażka była moja i niczyja inna. Nie mogłem przedstawić tych komiksów światu, ponieważ nie były wystarczająco dobre, żeby ktokolwiek je zobaczył. Byłem wkurzony, że nie dostałem się do Ivy, bo skąd inni mieliby wiedzieć, że jestem na tyle mądry, żeby się tam dostać. Jesteś taki sam jak ja i nie zamierzam pozwolić tym dupkom myśleć sobie, że są lepsi niż ja, dopóki mogę coś z tym zrobić.

No proszę.

Oooo. Oooo. Masz mnie. Dobra kurwa robota. Nadal jesteś hipokrytą.

Nazywam się Wallace, panie Paul. W skrócie Wally. Jestem Wallace, od zawsze się tak nazywam, ale ty nadal tkwisz w pozycji, w której się uwięziłeś. Mam nadzieję, że zrozumiesz, że próbuję ci pomóc.

POZYSKANA DOKUMENTACJA 8000.5-8
13.03.2024 - 20.03.2024

Skrócona lista anomalii odkrytych przez Tropiciela.

TROPICIEL.01

Wejściowe Wszechświaty: 104257
Parametry: "BLISKO" "ŻYWE" "DUŻE" "NIEBEZPIECZNE" "W-FILADELFII"

Anomalia została zlokalizowana w Citizen's Bank Park, boisku gospodarzy zespołu baseballowego Philadelphia Phillies.

SCP-01-TROP jest chimeryczno-humanoidalną anomalią przypominającą zielonego, pulchnego ptaka noszącego strój Philadelphia Phillies. SCP-01-TROP jest świadomy, rozumny i zdolny do mowy.

TRANSKRYPCJA

To nie jest kostium?

Nie.

Przez całe życie byłeś żywym bytem?

Tak. Czytałeś może moje książki? Tam jest wyjaśnione wszystko.

Ta, ta, wiem, ta cała historyjka o tym, że jesteś z wysp Galapagos, ale istnieje historyczna dokumentacja Jima Hensona tworzącego maskotkę Phanatica.

Poznałem Karola Darwina.

Doprawdy?

Rozpowszechniałem retorykę antyewolucyjną przez siedemdziesiąt lat. To ja wpadłem na pomysł, żeby dzieci w USA mogły wybrać alternatywne formy edukacji do publicznych szkół.

To czemu nie ma na ten temat żadnych zapisów?

Zmusiłem go do tego.

Jak?

Powiedziałem, że go zjem.

Czemu miałby ci uwierzyć?

Zjadłem jego asystenta.

Doprawdy?

Połknąłem go w całości.

Wspaniale.

Mój otwór w nosie rozszerza się jak u węża.

Lubisz jeść ludzi?

To chyba moje ulubione zajęcie.

Dobrze ci z tym?

Czy jesteś zły na rekiny, że robią to, co robią?

Rekiny nie polują aktywnie na ludzi.

Nigdy nie powiedziałem, że poluję na ludzi.

A polujesz na nich?

Ta, głównie na dzieci. Lubię stać w ich drzwiach do momentu, kiedy mnie zauważą.

Próbujesz wzbudzić we mnie jakąś reakcję?

Kojarzysz, że mam takie wielkie działo z hotdogami? Parówki w nich są zrobione z ludzkiego mięsa. Z ludzi, których upolowałem.

Fascynujące.

Dostałeś kiedyś moim hotdogiem w twarz?

Nie.

Są zrobione z ludzkiego mięsa.

To dla mnie niedorzeczne, że jesteś żywym stworzeniem, które tak wygląda. Masz 200 lat i jesz ludzi.

To dla mnie niedorzeczne, że myślisz, że cię nie zjem.

TROPICIEL.04

Wejściowe Wszechświaty: 30124610
Parametry: "DUŻE" "STRASZNE" "NIEBEZPIECZNE" "POTWÓR"

Anomalia została zlokalizowana w Everglades w stanie Floryda w Stanach Zjednoczonych.

SCP-04-TROP jest humanoidalną anomalią zdolną do translokacji poprzez kontinuum czasoprzestrzenne.

TRANSKRYPCJA

Dzień dobry?

Hej, co tam stary?

Mieszkasz tutaj?

Nie. Po prostu odpoczywam.

Jak się tutaj dostałeś?

Lubię się teleportować.

Czy to wszystko?

Mogę przenosić się w czasie.

Zrobiłeś coś godnego uwagi związanego z tym?

Zastanawiałeś się kiedyś, dlaczego śmiertelność wśród dzieci była taka duża za czasów rycerzy, królów i innych takich tam?

Niezbyt.

Bo cofam się w czasie, żeby jeść dzieci.

Dyrektor Lague organizuje spotkanie z osobami biorącymi udział przy pierwszych testach Tropiciela.

TRANSKRYPCJA

«POCZĄTEK LOGU»

Co wyście kurwa zrobili?

[…] Zbudowaliśmy maszynę, którą chciałeś?

Czemu do kurwy nędzy wyszukuje kanibali?

Może SI wiąże kanibali z parametrem niebezpieczeństwa.

Może powinieneś być bardziej konkretny.

Może powinienem być bardziej kurwa konkretny mówiąc do ciebie. Ta maszyna nie jest do znajdowywania rzeczy, które można zamknąć i fajrant.

Tego nie było w specyfikacjach.

Czytaj pomiędzy kurwa wierszami!

Paul, jesteś niepoważny.

Nie, nie jestem. Ten projekt to miliardy dolarów. Ten projekt to ja. Muszę pokazać, że może znajdować zagrożenia dla świata zanim wyrządzą jakiekolwiek szkody.

Kto tak powiedział?

Kto powiedział co?

Że musisz znaleźć zagrożenie dla świata. Nadzorcy?

Ja muszę je znaleźć. Ja! Nie zamierzam siedzieć tu z paratechnologią wartą miliard dolarów, która po prostu wypluje pluszaka Elmo jedzącego dzieci. Wiecie jak głupio to wygląda?

Musisz się uspokoić.

Ant, jeszcze chwila, a wyślę cię do 120. Jim, jaki jest limit wszechświatów, jakie może to coś przeskanować?

Koło trzydziestu pięciu milionów.

Musimy podnieść tę liczbę.

Oszalałeś? Nie mogę od tak tego zrobić. W zasadzie wymagałoby to zbudowania maszyny od nowa.

Czemu?

Technicznie może mogę podwyższyć tę liczbę do czterdziestu, ale po tym-

Więc możesz zmieniać liczby.

Tak.

Jaki jest limit?

Nie ma. Słuchaj, ustabilizowanie tej maszyny-

Zbudowałeś ją do kurwy, Jim. Jeżeli się zepsuje to ją naprawisz. Jezu Chryste!

Nie zmienię limitu uniwersalnego.

Jak chcesz. Nie mam co do tego problemu.

Czekaj chwilę, zanim zrobisz coś głupiego. Czy ty czasem nie rzuciłeś inżynierii?

Ty się lepiej zacznij uczyć polskiego.

«KONIEC LOGU»

SCP-8000 odlatuje, przynosząc 18 książek ze skórzanymi okładkami. Wszystkie posiadają wypalone na nich logo Fundacji SCP.

Jesteś Dyrektorem Ośrodka; to będzie już osiem lat. Na dodatek jesteś dość młody jak na takie stanowisko, co nie? Pomimo twojego wyglądu.

Ta. Dzięki.

SCP-8000 podnosi książkę i przewraca jej strony.

Szybciutko wzniosłeś się po szczeblach kariery, głównie przez twoje znajomości z osobami, które były ważne.

Niezły zastrzyk pewności siebie.

To nie jest krytyka, panie Paul. To są fakty. Nie byłeś niekompetentny, ale otrzymałeś te kwalifikacje przez możliwości, jakie pani Moose albo pan McInnis ci zapewnili.

Każdy mógłby być na moim miejscu. Nikt mnie nie zmusił do pracy, jaką musiałem wykonać i nikt inny nie był w stanie zostać Dyrektorem, kiedy zostałem wybrany.

Dlaczego zostałeś Dyrektorem Ośrodka?

Co chcesz, żebym zrobił? Zaczął się przechwalać nad tym? Byłem najbardziej wykwalifikowaną osobą na to stanowisko. Nie wiem. Po prostu byłem w odpowiednim miejscu o odpowiednim czasie.

Pamiętaj o naszym pakcie uczciwości, panie Paul. Oto rozmowa pomiędzy tobą i panem Anthonym z 1993 roku.

Ten oślizgły skurwysyn dostał swoją własną placówkę.

House'owie zajmowali się bytami tartaryjskimi od lat 40-tych. To było wiadome.

Nie, to jest nonsens, Ant. W jaki sposób to ma być fair?

Nigdy nie powiedziałem, że było.

Jest tylko dwa lata młodszy ode mnie! Do jasnej kurwy!

Nie wiem czemu jesteś taki zły. Jesteś starszym badaczem w wieku 25 lat. Dopiero mając 34 lata mogłem przynajmniej powąchać jakiegoś projektu, który mogłem nazwać swoim, nie mówiąc już o tytule starszego badacza.

Prowadziłem jednostronną wojnę z Randallem odkąd dołączyłem do tej organizacji. Ma teraz nade mną przewagę.

Jezu Chryste. Czasami jesteś niemożliwy. Zbierz się w sobie i zrób górę papierkowej roboty w swoim biurze. Siedzenie tu i narzekanie mi, nie uczyni cię Nadzorcą.

Byłem niedojrzały i zazdrosny.

Ale o co? Czy pan Randall nie był przypadkiem twoim przyjacielem?

Był.

Czy nienawidzisz go?

Nie nienawidzę go. Nigdy go nie nienawidziłem. Od początku był dla mnie mentorem.

A mimo to byłeś wtedy pełny nienawiści.

Mój Boże, co jest ze mną nie tak?

(SCP-8000 patrzy się uważnie na Lague'a.)

Myślałem, że to ja powinienem jako pierwszy zostać Dyrektorem.

Czemu?

Bo myślałem, że pozbędę się tak wszystkich moich jebanych niepewności. Gdybym pokonał go, nikt nie patrzyłby na mnie, jakbym wcale miał na tym stanowisku nie być.

Mimo to dostałeś w końcu swoją własną placówkę.

Tak, ale wtedy poczułem się, jakby to była tylko nagroda pocieszenia. Ja pierdolę. Co ja sobie robię.

To nie było wystarczająco dobre?

Było- Powinno być. Chcia-Chciałem robić coś ważnego — robić coś, na czym może dumnie widnieć moje imię. Całe moje życie byłem jeden kurwa krok do tyłu. Wszystko, czego kiedykolwiek pragnąłem to bycie, choć w niewielkim stopniu uznanym. Chyba to już zauważyłeś!

Nie uważasz za zbyt dziwaczne wierzyć, że organizacja odpowiedzialna za najwyższą ochronę i bezpieczeństwo wszechświata dałaby komuś Ośrodek jako "nagrodę pocieszenia"?

SCP-8000 obraca na następną stronę.

Potrzebuję twojego zdania na ten temat, w szczególności, że jesteś anomalią. Chodzi o przechowywanie.

SPOSÓB W JAKI POWIEDZIAŁEŚ TO SŁOWO ZABRZMIAŁO TO JAK WYZWISKO.

Gubię się w tym syfie. Daj mi spokój. Słuchaj, jeden z młodszych badaczy postanowił mieć dzisiaj grypę i nikt inny nie może wypełnić tego nudnego projektu.

CO TO?

Toster, który wymienia wsadzony do niego chleb na inny rodzaj chleba. Potrzebuję logu Obiektu Anomalnego.

MAM NADZIEJĘ, ŻE UWAŻASZ TO COŚ ZA GORSZE ODE MNIE.

Kiedy zrobiłeś się taki niepewny?

UDAJĘ CIEBIE.

Nie wierzę, że kurwa siedzę tutaj, wypisując te brednie. Jestem Dyrektorem. To nie powinna być moja robota.

CZY KIEDYKOLWIEK ZARZĄDZAŁEŚ KIMŚ? TWOJA PRACA POLEGA NA ZBIERANIU RESZTEK, KIEDY POZOSTAŁE MYSZY NIE ZJEDZĄ WSZYSTKIEGO. ONI — JA — NIE PŁACĄ CI ZA SIEDZENIE I WYKONYWANIE ROBOTY, TYLKO KIEDY ŚWIAT MA WYBUCHNĄĆ. BYŁEM LEPSZY W TYM NIŻ TY, ALE OBALONO MNIE PO ZALEDWIE DNIU.

Masz to, czego tak naprawdę chciałeś, jednak nadal nie było to wystarczająco dobre.

Nie wytrzymam tego dłużej. Możemy już przestać? Rozumiem co chcesz mi przekazać. Przysięgam.

Jesteś pewien? Powiedziałeś, że chciałeś zostać uznany za swoją pracę, ale ty jesteś uznany. Odniosłeś sukces, zanim stałeś się Dyrektorem Ośrodka. Pan Anthony sam to powiedział: wspiąłeś się na bardzo wysoki szczebel w bardzo młodym wieku, ale to nie było wystarczające dla ciebie, więc naciskałeś na siebie bardziej. Kiedy stałeś się Dyrektorem Ośrodka, odpowiedzialność, jaka z tym przyszła, nie była tym, czego się spodziewałeś. Było dobrze do czasu, ponieważ nowość jeszcze się nie znudziła.

Uznanie nie ma znaczenia, jeżeli polowanie zmienia mnie w największego na świecie dupka. Jestem u szczytu. Mam wszystko, czego kiedykolwiek chciałem jako dzieciak — pieniądze, siła, szacunek, przyjaciół, którym na mnie zależy — i to nadal nie wystarcza. Po co w ogóle cokolwiek robić? Nic dalej już nie ma

Masz rację. Nie ma już zbytnio po co sięgać. A mimo to będziesz i tak próbował to robić.

POZYSKANA DOKUMENTACJA 8000.9-10
22.03.2024

Skrócona lista anomalii odkrytych przez Tropiciela.

TROPICIEL.13

Wejściowe Wszechświaty: 629814230
Parametry: ''ŻYWE" "ROZUMNE" "BROŃ" "STARE"

Anomalia została zlokalizowana na pustyni w stanie Nevada.

SCP-13-TROP jest rozumnym humanoidem przypominającym stereotypowe przedstawienie kowbojów w mediach. SCP-13-TROP składa się w całości ze spaghetti.

TRANSKRYPCJA

Uszanowanie.

O co z tobą chodzi?

Masz jakieś imię?

Proszę, daj sobie siana. O co z tobą chodzi?

Pośpiech doprowadzi cię donikąd, przyjacielu. Nazywam się Spaghetti Jones, a to mój koń, Ricky-Tony.

(SCP-13-TROP i jego koń jednocześnie kłaniają się głowami.)

Co robisz?

Idę tam, gdzie mnie wiatr zaprowadzi.

Czyli nic nie robisz.

Chyba można tak powiedzieć. Prowadzę spokojne życie.

Co jadasz?

Jedzenie.

Czyli co? Jaki jest twoje ulubione?

Kocham dobre soczyste, krwiste steki.

Z krowy?

Nie sądzę, żeby robili je z jakiegokolwiek innego zwierzęcia.

Okej. Jesteś kolesiem zrobionym ze spaghetti i myślisz, że obecnie jest 1870.

A nie jest 1870?

Gdybyś był mną i szukał czegoś niesamowitego, czy byłbyś szczęśliwy, gdybyś znalazł siebie?

Jestem z siebie zadowolony. Myślę, że jestem miłą osobą. Ricky-Tony jest wspaniałym towarzyszem. Byłbym zadowolony. To chyba dobrze?

Nie o to pytałem.

Jesteś tego pewien, przyjacielu? Czy ty jesteś z siebie zadowolony?

Nie jestem zadowolony, że urządzenie warte miliard dolarów znalazło ciebie.

Cóż, nie prosiłem o bycie znalezionym. To również nie była odpowiedź na moje pytanie.

Nie jesteś wystarczająco dobry, przykro mi.

Przyjacielu, choć byłeś nieuprzejmy to i tak mam nadzieję, że będziesz miał miły wieczór.

(SCP-13-TROP i jego koń kłaniają się i odchodzą od Lague'a.)

TROPICIEL.22

Wejściowe Wszechświaty: 932,143,994
Parametry: ''ŻYWE" "KETER" "WROGIE" "ROBOTYCZNE"

Anomalia została zlokalizowana w mieszkaniu w Nowym Jorku w stanie Nowy Jork w Stanach Zjednoczonych.

SCP-22-TROP jest rozumną zabawką Tickle Me Elmo.

Rozumność SCP-22-TROP objawia się jedynie po bezpośredniej próbie rozmowy połączonej z łaskotaniem jego brzucha. Pomimo mówienia w głosie fikcyjnej postaci Elmo, SCP-22-TROP przejawia brak podobieństw do osobowości tejże postaci.

TRANSKRYPCJA

Czy jesz dzieci?

(Lague łaskocze SCP-22-TROP.)

Haha haha haha. Haha haha haha. Nie. Upadłeś na głowę?

To było kilka długich dni.

(Lague łaskocze SCP-22-TROP.)

Haha haha haha. Haha haha haha. Elmo nie wie co za potwór jadłby dzieci. Elmo trzyma się dorosłych. O wiele więcej mięsa.

Dr Cimmerian zarządził natychmiastowe spotkanie z Dyrektorem Laguem.

«POCZĄTEK LOGU»

Jer, będę z tobą szczery. Nie ma żadnego jebanego sposobu na powiedzenie mi czegokolwiek, żeby mnie nie wkurwić.

Nawet nie wiem jak delikatny muszę teraz być. Martwię się o ciebie-

Robiłem to wszystko samemu przez ostatni cholerny miesiąc. Chciałeś, żebym pracował nad tym, nad czym miałem pracować. Szukam najgroźniejszych anomalii, których nie mamy zabezpieczonych, żeby je samemu zabezpieczyć.

Znalazłeś 25 anomalii, z których większość gustuje w ludzkim mięsie.

O mój Boże. Myślałem, że chociaż ty ze wszystkich osób będzie w stanie zrozumieć jak podstawowa kurwa nauka działa! Pracuję nad tym. Zanim zmusiłeś mnie do tego spotkania, byłem w trakcie kończenia ostatnich poprawek.

Co dokładnie chcesz znaleźć? Boga?

To nie byłoby wcale takie złe.

A potem co? Zabezpieczysz go też samemu? Musisz przemyśleć ponownie całą tę sytuację.

Jestem u progu rozwiązania każdego poszczególnego problemu w moim życiu.

Rozmawiałem z inżynierami. Są przekonani, że jeśli przekroczysz miliard wszechświatów to skończy się to bardzo, bardzo źle. W twoim Ośrodku stoi tykająca bomba. Zdajesz sobie sprawę w jakie niebezpieczeństwo wciskasz siebie i innych?

Po dzisiejszym dniu, to koniec. Pozmieniłem parę parametrów i da mi to, czego szukam. Ostatni raz, przysięgam. Do zobaczenia!

(Dyrektor Lague wychodzi.)

«KONIEC LOGU»

Dyrektor Lague organizuje spotkanie całego personelu Ośrodka 322 w celu przedstawienia odkrycia kolejnej anomalii przez Tropiciela.

«POCZĄTEK LOGU»

Lague zarządził spotkanie całego personelu Ośrodka 322 w laboratorium Tropiciela.

Pewnie zastanawiacie się dlaczego was tu zgromadziłem. Dzisiejszego dnia, odnajdę moje koronne osiągnięcie. Anomalia, którą ta wspaniała maszyna odkryje dzisiaj nie będzie kanibalem, ale zamiast tego będzie moim, a co za tym idzie, waszym Magnum Opus.

(Rozproszone oklaski.)

To był ogrom pracy. Część powiedziałaby, że o wiele za dużo. Dokładnie skalibrowałem Tropiciela-

To coś wybuchnie.

Musisz być takim pesymistą? Wszystko jest dokładnie ustawione; parametry są na miejscu, nawet zdołałem przekonfigurować stabilizację, aby uwzględnić tunel czasoprzestrzenny.

CO?

Wszystko, co muszę zrobić, to wcisnąć przy-

(Nagranie z kamery przerywa się.)

«KONIEC LOGU»

Obydwaj udają się do najciemniejszej części sali. Kule złotego światła są nieobecne, zastąpione przez niewielkie, przyćmione światełka przypominające unoszące się odłamki szkła.

Dla ciebie się to jeszcze nie wydarzyło. Wyrwałem cię wcześniej, ale to ty dokonałeś decyzji, które doprowadziły nas do miejsca, gdzie teraz jesteśmy.

Półki stają się coraz bardziej puste.

To wszystko się wydarzy, jeśli cię teraz wypuszczę i pozwolę ci iść samemu. Czy pamiętasz swoje spotkanie zanim ja się pojawiłem?

Nie. Znaczy, pamiętam spotkanie, ale nie pamiętam szczegółów.

Zawsze mnie to ciekawi dlaczego to się przydarza moim zmęczonym podróżnikom. Zaburzenia pamięci.

SCP-8000 i Lague podchodzą do ostatniej półki. Ogromna pustka na niej wypełnia otchłań za nią. Na półce leży pojedyncza książka. Jest biała bez żadnej tylnej okładki, jakby została przypalona.

Przeczytaj to.

Rozmowa z zatroskanym przyjacielem.

Na w pół przypieczona interwencja.

Propozycja projektu.

Nieszczerość przy Radzie O5.

Zuchwała upartość mężczyzny i przeświadczenie, że tylko on może rozwiązać problem.

Cztery stworzenia, które nie spełniają niespełnialnych standardów.

Upór mężczyzny ujawnia się przed ostatnią osobą, która wyciąga do niego rękę.

Niemożliwy do uniknięcia błąd.

Dyrektor Lague i SCP-8000 pojawiają się w kraterze wzdłuż brzegu rzeki. Wokół nich leżą kryształowe odłamki oraz kawałki betonu, prętów zbrojeniowych i szkła. Powietrze jest gorące i pachnie siarką. Lague spogląda na swoje otoczenie, a na jego twarzy maluje się strach.

Wiesz gdzie jesteśmy?

Ja—

Wiesz. Ja wiem, że wiesz.

[…]

Co się stało?

Stopił się rdzeń Tropiciela, panie Paul. Zapadł się w sobie. Tunele czasoprzestrzenne są nieprzewidywalne. Wielce niestabilne, ale zbudowałeś go, żeby wytrzymał dużo. Udało ci się przekroczyć tę granicę przez swoją obsesyjną pogoń za chwałą. Ustawiłeś kombinację parametrów, która nie istnieje w żadnym znanym wszechświecie — coś tak konkretnego, coś tak niemożliwego — że maszyna pękła.

Lague rozgląda się po okolicy, znajdując rozerwane strzępy ubrań i wyposażenie laboratoryjne.

Twojego Ośrodka nie ma.

Lague napotyka kawałki drewna, które kiedyś tworzyły jego biurko.

Twoich ludzi nie ma.

Kopie w błocie i znajduje smycz ze swojej karty magnetycznej Ośrodka 322.

I ciebie nie ma.

(Cisza.)

Panie Paul?

Powiedziałeś, że to się stanie. Stało się?

Tak, w linii czasowej, w której mnie nie spotkałeś.

Zatrzymałeś to?

Niczego nie zatrzymałem, panie Paul. Moja uwaga została zwrócona na ciebie z powodu tej tragedii. Każdego dnia widzę śmierć i zniszczenie; prawie zawsze dotyczą grup osób dokonujących decyzji z historią, na którą mógłbym spojrzeć i może zrozumieć ich działanie, ale już ci powiedziałem, że jesteś wyjątkowym przypadkiem. Przeglądnąłem twoją historię w nadziei, że znajdę jakieś wydarzenie, które wytłumaczyłoby co się stało, ale nie było takiego. Na każdym kroku ignorowałeś swój rozsądek i rady innych. Pozwoliłeś swoim najgorszym skłonnościom tlić się w niekontrolowany płomień i to spowodowało to.

Czemu? Pozwól mi to naprawić, proszę! Mogę to naprawić. Mogę. Wiem, że mogę. Możesz dać mi szansę, po prostu— tylko pozwól mi wrócić!

Myślałem, że może, może mogłem to zatrzymać. Że mogłem zainterweniować w momencie, kiedy wskakujesz do głębokiej wody i zobaczyć, czy wyciągnąłbym cię na brzeg. Cimmerian był twoim ostatnim kołem ratunkowym. Zaczęcie tam było naturalne.

O mój Boże, nie wierzę w to. To się kurwa nie dzieje naprawdę.

Próbowałem, panie Paul. Proszę mi uwierzyć, ale jesteś uparty. Nie reagowałeś na nic, co ci próbowałem pokazać.

Rozumiałem. Rozumiałem wszystko; jestem tylko dupkiem, który nie potrafi spojrzeć w jebane lustro. Jestem zjebany. Co to w końcu znaczy? Jestem tym, kim jestem. Nigdy nie będę zadowolony i tak już będzie.

Takie myślenie sprawiło jedynie, że jesteśmy teraz tutaj.

Nie mogę tego kurwa naprawić w pojedynkę.

Możesz to naprawić samemu. Musisz przemyśleć nad sobą; zobaczyć to, co ja widzę. Odniosłeś sukces, ale musisz go docenić.

Jak? Jak mogę to kurwa naprawić po tym wszystkim, co zobaczyłeś?

Widziałem dzieciaka, który nie wierzył w siebie, co stał się facetem, który nie potrafił radzić sobie z myślą, że nikt inny by w niego nie wierzył. Mimo wszystko, spójrz teraz na siebie.

SCP-8000 rysuje płetwą logo Batmana na piasku. Oczy Lague'a szklą się od łez.

Nie zajmuję się okrucieństwem, panie Paul. Idźmy stąd.

SCP-8000 zamyka książkę. Obydwaj wracają do biblioteki. Powietrze jest bardziej spokojne, a odłamki światła rozproszyły się, pozostawiając ich w prawie całkowitej ciemności.

Nie jestem z siebie zadowolony. Nigdy nie byłem.

Półki grzechoczą.

Wiem.

Nie mogę na to pozwolić. Nie mogę. To— Nie zostałem do tego kurwa stworzony.

Jak większość z nas, ale znajdujemy swoje ścieżki. Ty również.

Nie mogę pozwolić na to, żeby cała ta praca i czas poszedł na marne. Nie mogę pozwolić, żeby wszystko nad czym pracowałem stało się kraterem pośrodku niczego. Nie mogę być taką pustą kurwa skorupą uśmiechającą się przez problemy, które sobie sprawiłem.

Ufasz sobie?

Jezu Chryste, co jest ze mną nie tak?

Półki gwałtownie grzechoczą. Echa trzasków i uderzeń przenikają salę, gdy książki odlatują z półek i spadają na podłogę.

Możesz mieć problemy, ale masz zdolność do naprawienia tego wszystkiego.

Mój Boże. Ułożyłem tam sobie życie i poznałem przyjaciół. Wszystko nad czym pracowałem było w tym budynku. To był mój sukces. To jest mój sukces. Spędziłem więcej czasu na płakaniu, że nie mogłem spojrzeć na siebie w lustrze zamiast nad tym co zrobiłem.

Ziemia pod nimi dudni. Podłoga pod Laguem pęka, jakby duża siła w nią uderzyła. Więcej książek upada na ziemię za nim, brzmiąc jak grad. Pnącza i liście wyścielające półki bujają się, jakby dmuchane przez wiatr o sile huraganu.

Ufasz sobie?

Nie mogę tak już dłużej żyć. Mam dość czucia, że nigdy nie jestem wystarczająco dobry. Nie mogę patrzeć na kogoś innego będącego szczęśliwym i czuć się źle zamiast być z nim szczęśliwym. Jestem wystarczająco dobry. Zawsze byłem wystarczająco dobry.

Nagle puste półki za Laguem rozbłyskują światłem. Dudnienie ucicha. Książki unoszą się z powrotem na swoje początkowe miejsca na półkach. Liście wracają do swojego zwyczajnego stanu. Pęknięcie pod Laguem pozostało.

Panie Paul. Ufasz sobie?

Ufam sobie. Mogę to naprawić.

No proszę.

Uprzednio puste półki są teraz wypełnione setkami białych książek różnych rozmiarów i kształtów. Lague spogląda na nie z podziwem.

A to co?

To są niezapisane wspomnienia. Twoje życie nie kończy się przedwcześnie. A teraz możesz wrócić do swojego domu, do swoich przyjaciół i do swojej pracy. Możesz odnieść sukces na swój sposób i wypełnić te książki.

Wszystko jest ustalone?

Nie, panie Paul. Te puste książki mają być zapisane i wypełnione decyzjami, które możesz podjąć. Możesz wrócić i zignorować każdą radę i wiedzę, jaką ci przekazałem, a książki te z powrotem znikną. Możesz również wrócić i dać mi więcej do poczytania. Wszystko zależy od ciebie.

POZYSKANA DOKUMENTACJA 8000.9-10
22.03.2024

Dr Cimmerian zarządził natychmiastowe spotkanie z Dyrektorem Laguem.

«POCZĄTEK LOGU»

Jer, będę z tobą szczery. Nie ma żadnego- O kurwa. O mój Boże!

(Dyrektor Lague siedzi naprzeciwko Dr. Cimmeriana.)

Zupełnie już zwariowałeś.

Zapewne tak! Och, dzięki Bogu za to.

Słuchaj, Paul. Nawet nie wiem jak delikatny muszę teraz być. Martwię się o ciebie. Co widziałem i czytałem przez ostatni miesiąc sugeruje mi, że nie nadajesz się na to stanowisko. Ten projekt to dosłownie tykająca bomba. Martwię się o bezpieczeństwo każdej naszej placówki, a co więcej, obawiam się o twoje bezpieczeństwo.

Tak, wiem, masz pełną rację.

Ty tak na serio?

[…] Ta.

Och. Racja. Czuję, że chyba cierpisz w tej narzuconej przez sobie ciszy. Proszę, po raz ostatni, powiedz mi o co chodzi.

Powinienem-

[…]

Powinienem był cię posłuchać. Wiem, że tylko chciałeś mi pomóc.

Nadal chcę.

Przepraszam, że odtrąciłem to wszystko, nie tylko ciebie, ale wszystko. Całe moje życie byłem uwięziony w cyklu zazdrości i niepewności. Udało mi się z niego wydostać przez ludzi, którym zależało na mnie.

Cóż, nie zamierzam siedzieć i udawać, że spodziewałem się tego.

Nie masz kurwa pojęcia przez co ja przechodziłem. Spotkałem jakąś fokę i- i-

(Cimmerian marszczy swoje brwi.)

Nie zwariowałem. Naprawdę była tu foka i wszedłem do tej biblioteki-

Mam kogoś wezwać?

Kurwa. Nieważne.

Nie za bardzo rozumiem.

Kilka tygodni temu powiedziałeś, że chcesz mi pomóc.

I nadal chcę.

Ten cały problem dla mnie zaczął się po ukończeniu mojej propozycji 001.

To są duże osiągnięcia. Z tego co mi powiedziano, cieszyłeś się z niego.

Ta, cieszyłem się. To był szczyt mojej kariery. Wszystko ogarnąłem i opublikowałem, ale — no — to było tyle. Zostało dobrze odebrane przez moich rówieśników i kolegów, dostałem pieczątkę zatwierdzenia od Rady i przeszedłem przez pierdolone piekło, żeby to zrobić. Ciężka praca się opłaciła. W chwili kliknięcia tego przycisku publikacji, byłem na szczycie świata. Potem… po prostu było. Skończyło się. Wróciłem do prawdziwego świata, gdzie po prostu byłem w tle— gdzie tkwiłem w regularnej, monotonnej pracy.

Rozumiesz, że nie wszystko nad czym zamierzasz pracować będzie wielkimi projektami, prawda?

Nie- Znaczy, teraz tak. Miałem wrażenie, że od tamtego momentu był mój upadek.

Rozumiem. Wracałeś do swojego normalnego obciążenia pracą, a to mogło być szokiem dla systemu.

Czułem, że osiągnąłem szczyt moich badań po ośmiu latach bycia Dyrektorem. Osiem lat! Nie mogłem otrząsnąć się z wszechogarniającego strachu. Mamy ludzi w Fundacji, co są nieśmiertelni. Nie mógłbym sobie wyobrazić reszty mojego życia albo wydłużonego życia na spędzeniu go w pogoni za szczytem, którego więcej nie spotkałbym. Niezależnie co uważasz za "wielki projekt", opublikowanie czegoś takiego jak propozycja narzuca nowe standardy i oczekiwania, a ja nie mógłbym ich osiągnąć. Nigdy nie będzie w stanie ich osiągnąć.

I to-

To było jak dzienne zadania — rzeczy, które były szczeblami do większych osiągnięć, stały się nigdy niekończącymi się pętlami — nigdy niekończące się przypominanie, że tam mnie już nie było. Obowiązki wróciły i wszystko to przypominało mi, że to duże osiągnięcie było tylko krótką przerwą. Nie dałem rady.

Rozumiem to. Byłbym kłamcą, gdybym ci powiedział, że jesteś jedyną osobą, która doświadczyła to uczucie.

Wiem, ale nigdy nie przyszłoby mi to do głowy w tamtym momencie.

Rozumiem.

Wiesz co zrozumiałem?

Hm.

Że to nigdy nie była moja propozycja. Nie rozwiązałem niczego. Jedynym powodem, dla którego udało mi się wyciągnąć cokolwiek z tego chaosu było to, że wszyscy tutaj stali za mną i wierzyli, że miałem coś konkretnego. To oni pracowali ze mną nad czynnościami przechowawczymi; to oni wspierali mnie, kiedy myślałem, że stracę pracę i to oni byli tymi, których ignorowałem przez cały ten mój zasrany teatrzyk w ostatnim miesiącu. Chciałbym wcześniej do tego kurwa dojść.

Masz szansę to teraz naprawić.

Wiem. Wiem, że nigdy nie zdołam pozbyć się tego uczucia; miałem je przez całe moje życie i poprowadziło mnie na wyżyny, których nigdy bym sobie nie wyobraził. Nie widziałem jednak samozniszczenia, które się z tym wiązało; stracone relacje, zmarnowany czas, wszechogarniające uczucie, że ten syf nigdy się nie poprawi. Mogę sobie z tym poradzić. Robiłem to od pierwszego dnia, ale pozwoliłem temu po raz pierwszy mnie złamać. To nie może się powtórzyć. Nie pozwolę na to.

Paul, ostatecznie, pomijając wszystkie procedury i inne bzdury, standardy które na siebie nakładamy są takie jakimi sami je ustawimy.

Boże, wiem. Nie musisz mi tego kolejny raz powtarzać.

«KONIEC LOGU»

Dyrektor Lague zarządził spotkanie całego personelu Ośrodka 322.

«POCZĄTEK LOGU»

Lague zarządził spotkanie całego personelu Ośrodka 322 w laboratorium Tropiciela.

Wiem, że byłem dupkiem.

KASZLU KASZLU. NADAL JESTEŚ. KASZLU KASZLU.

Dzięki. Zjebałem. Tak bardzo zjebałem. Przepraszam; wiem, że wszyscy chcieliście z całego serca jak najlepiej dla mnie. Za bardzo się użalałem i uczyniłem z tego problem wszystkich innych, tylko dlatego, że mogłem. Tak nie robi przywódca.

Paul, tak bardzo jak cały twój wysiłek wszyscy doceniamy, ta maszyna jest niezwykle niestabilna.

Wiem. Nie masz nawet pojęcia jak bardzo niestabilna rzeczywiście jest.

(Pomruki pośród personelu.)

Wszystko będzie dobrze. Proszę się nie martwić. Była taka foka- nieważne. Będę brzmiał jeszcze bardziej na chorego na głowę niż rzeczywiście jestem. Naprawmy ją razem.

Musimy obniżyć jej próg wszechświatów do niczego, po czym ją ponownie włączyć. Ustabilizuje to ponownie wszystko.

Robi się.

(Lague aktywuje GUI Tropiciela. Obniża się liczba skanowania wszechświatów do 1.)

Tak dobrze?

Ta. Włącz ją teraz.

TROPICIEL.25

Wejściowe Wszechświaty: 1
Parametry: N/A

Anomalia jest zlokalizowana na niebie nad Ośrodkiem 322.

To już coś.

To on.

«KONIEC LOGU»

Obecnie SCP-8000 jest niezabezpieczony.

SCP-8000 jest niezidentyfikowanym bytem przypominającym fokę pospolitą (Phoca vitulina), której szacunkowa długość wynosi od 75 do 150 metrów. Dokładne właściwości anomalne SCP-8000 są nieznane; opierając się na relacjach naocznych świadków, SCP-8000 jest zdolny w nieznany sposób do samodzielnego lotu.

Pochodzenie SCP-8000 jest nieznane, gdyż byt zniknął na krótko po jego odkryciu. Samolot Fundacji wysłany do ostatniej znanej lokalizacji SCP-8000 napotkał jedynie małą prawdopodobnie pozawymiarową szczelinę utrzymującą się w obecnej rzeczywistości.